اثربخشی آموزش گروهی ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر خودمراقبتی و امید به زندگی

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر خودمراقبتی و امید به زندگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. روش: تحقیق حاضر جزء تحقیقات نیمه آزمایشی به روش پیش آزمون - پس آزمون همراه با گروه کنترل و مرحله پیگیری بود؛ جامعه آماری پژوهش حاضر را تمام بیماران مبتلا به دیابت نوع دو شهر گرگان در سال ۱۴۰۲ تشکیل می دادند که از این تعداد، ۳۶ نفر از بیماران با روش نمونه گیری دردسترس به عنوان نمونه انتخاب و پس از همتاسازی در گروه آزمایش و کنترل به طور تصادفی جایگزین شدند. گروه آزمایش طی ۸ جلسه دو ساعتی در ۸ هفته تحت آموزش گروهی ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس جوادی و همکاران (۱۳۹۹) قرار گرفتند ولی گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. پیش، پس و یک ماه بعد از جلسات آموزشی، دو گروه پرسش نامه های خودمراقبتی توبرت و همکاران (۲۰۰۰) و امید به زندگی اشنایدر (۱۹۹۹) را تکمیل کردند. درنهایت داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که آموزش گروهی ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس، می تواند خودمراقبتی (F=۳۱۸.۵۴ ،ƞ۲=۰/۸۵، P<۰/۰۰۰۱) و امید به زندگی (F=۱۷۷.۸۷ ،ƞ۲=۰/۸۵، P<۰/۰۰۰۱) را در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بهبود دهد.بحث و نتیجه گیری: آموزش گروهی ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس می تواند به عنوان درمان مکمل و تسهیل کننده در درمان بیماران دیابتی نوع دو استفاده شود و خودمراقبتی و امید به زندگی را در این بیماران بهبود بخشد.

Keywords:

ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس , خودمراقبتی , امید به زندگی , دیابت نوع دو