بررسی رفتار کیس خوردگی درز در پارچه تاری و پودی با ساختار باز

در این مطالعه رفتار کیس خوردگی پارچه های تاری پودی با ساختار باز مورد بررسی قرار گرفته است. نمونه های پارچه با طرح بافت مختلف شامل تافته، پاناما، سرژه ۲/۲، سرژه ۳/۱ و سرژه ۷/۱ تهیه شده است. نمونه ها با استفاده از نخ دوخت مغزی دار ریسیده شده پلی استری و دوخت لاک استیچ با طول بخیه های ۲، ۳ و ۴ میلی متر دوخته شده اند. مقدار کشش نخ دوخت در ماشین دوزندگی در سطح زیاد تنظیم شده و برای همه نمونه ها ثابت بوده است. همچنین تاثیر فرآیند شستشو و اتوزنی بر کیس خوردگی درز بررسی شده است. نتایج به دست آمده از ارزیابی کیفی کیس خوردگی درز بیانگر آن است که به دلیل تراکم کم بافت پارچه ها، تاثیر طرح بافت بر درجه کیس خوردگی درز روند مشخصی نداشته است. در حالی که کاهش طول بخیه، موجب افزایش درجه کیس-خوردگی درز شده است. ارزیابی تاثیر عملیات شستشو و اتوزنی بر درجه کیس خوردگی درز نشان داده است که هر دو فرآیند موجب بهبود ظاهر دوخت شده اند.

Keywords:

کیس خوردگی درز , طرح بافت , طول بخیه , پارچه های تاری پودی