پیش بینی انگیزش تحصیلی بر اساس یادگیری خود راهبر و حمایت اجتماعی

انگیزش تحصیلی، یکی از ملزومات یادگیری محسوب می شود که در حفظ و تداوم یادگیری به یادگیرنده کمک می کند و عامل مهم پیش-بینی-کننده کیفیت کار دانش آموزان در مدرسه و مواجهه آنان با تکالیف درسی است؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر پیش بینی انگیزش تحصیلی بر اساس یادگیری خود راهبر و حمایت اجتماعی بود. مطالعه حاضر توصیفی از نوع همبستگی است که به شیوه نمونه گیری خوشه-ای تصادفی تعداد ۱۰۵ نفر از دانش آموزان مقطع دوم متوسطه شهرستان جغتای در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲انتخاب شده که از این میان ۱۰۰ نفر از آن ها، پرسشنامه ها را تکمیل کردند و از طریق سه مقیاس انگیزش تحصیلی، یادگیری خود راهبر و حمایت اجتماعی مورد مطالعه قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغییره با کمک نرم افزار ۲۵ SPSS استفاده گردید. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که مقدار ضریب همبستگی بین یادگیری خود راهبر و حمایت اجتماعی با انگیزش تحصیلی شرکت کنندگان در پژوهش ۴۴/۰ و میزان R۲ برابر ۱۵/۰ می باشد. همچنین نتایج تحلیل واریانس نشان می دهد که میزان F به دست آمده معنادار است. نتایج این پژوهش نشان داد که یادگیری خود راهبر و حمایت اجتماعی در پیش بینی انگیزش تحصیلی نقش مهمی دارند؛ بنابراین می توان با آموزش یادگیری خود راهبر و تقویت حمایت های اجتماعی، انگیزش تحصیلی را در دانش آموزان افزایش داد.

Keywords:

انگیزش تحصیلی , یادگیری خود راهبر , حمایت اجتماعی , دانش آموزان