بررسی اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر تمایز یافتگی، سبک های هویتی و تغییر نگرش به خوردن در دختران مبتلا به بی اشتهایی عصبی

هدف از پژوهش حاضر،بررسی اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر تمایز یافتگی، سبک های هویتی و تغییر نگرش به خوردن در دختران مبتلا به بی اشتهایی عصبی بود. روش کار: به منظور انجام این پژوهش از بین بیماران دارای اختلال خوردن مراجعه کننده به مراکز روانپزشکی،روان درمانی بالینی و مراکز درمانی چاقی و لاغری شهر مشهد که بین ۱۸ تا ۲۳ سال سن داشتند و داوطلب شرکت در این پژوهش بوده اند، ۱۸ نفر انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند و به پرسشنامه سبک های هویتی، فرم تجدید نظر شده ی تمایزیافتگی خود و آزمون نگرش به خوردن در پیش آزمون و پس آزمون پاسخ دادند. گروه آزمایش به مدت ده جلسه تحت طرحواره درمانی گروهی قرار گرفته و گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماندند. یافته ها:برای تحلیل رابطه بین متغیرها از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که میانگین نمرات پس آزمون در گروه آزمایش به طور معناداری با گروه کنترل متفاوت است (۰۱/۰>P). نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان دهنده ی اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر بهبود سبک های هویتی بیماران به سمت هویت پخته تر، تمایزیافتگی بیشتر و تغییر نگرش به خوردن در شرکت کنندگان در گروه آزمایش بود، بنابراین این درمان می تواند در تعیین مداخلات بالینی و برنامه های درمانی در این زمینه مفید باشد.

Keywords:

طرحواره درمانی گروهی , تمایز یافتگی , سبک های هویتی , نگرش به خوردن , بی اشتهایی عصبی.