اثربخشی گروه درمانی طرحواره بر طرحواره های ناسازگار و بهبود علائم اختلال اضطراب فراگیر در دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر طرحواره های ناسازگار و بهبود علائم اختلال اضطراب فراگیر در دختران دبیرستانی دوره دوم متوسطه بود. روش کار: به منظور انجام این پژوهش از بین بیماران دارای اختلال اضطراب فراگیر مراجعه کننده به مراکز روانپزشکی و روانشناسی شهر مشهد که داوطلب شرکت در این پژوهش بوده اند، ۱۸ نفر انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند و به پرسشنامه طرحواره های ناسازگار و مقیاس اختلال اضطراب فراگیر در پیش آزمون و پس آزمون پاسخ دادند. گروه آزمایش به مدت ده جلسه تحت طرحواره درمانی گروهی قرار گرفته و گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماندند. یافته ها: برای تحلیل رابطه بین متغیرها از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که میانگین نمرات پس آزمون در گروه آزمایش به طور معناداری با گروه کنترل متفاوت است (۰۱/۰>P). نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان دهنده ی اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر بهبود طرحواره های ناسازگار و علائم اختلال اضطراب فراگیر در شرکت کنندگان در گروه آزمایش بود، بنابراین این درمان می تواند در تعیین مداخلات بالینی و برنامه های درمانی در این زمینه مفید باشد.

Keywords:

طرحواره درمانی گروهی , طرحواره های ناسازگار , اختلال اضطراب فراگیر , دختران دانش آموز.