نقش میانجی گری تنظیم هیجانی در رابطه خودشکوفایی، بخشودگی و تجارب معنوی

هدف پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه ای تنظیم هیجانی در رابطه خودشکوفایی، بخشودگی و تجارب معنوی زناشویی بود. این پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه زوجین با روابط آشفته مراجعه کننده به مراکز شورای حل اختلاف شهر تهران در سال ۱۳۹۷ تشکیل دادند، که از میان آن ها، تعداد ۴۱۰ نفر با روش نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه بخشودگی (رای و همکاران، ۲۰۰۱)، پرسشنامه خودشکوفایی (جونز و کراندال، ۱۹۶۸)، پرسشنامه تجارب معنوی (اندروود و ترسی، ۲۰۰۲) و پرسشنامه تنظیم هیجانی (گراتز و رومر، ۲۰۰۴) که همگی از اعتبار و پایایی قابل قبولی برخوردار بودند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که تنظیم هیجانی، بین بخشودگی و خودشکوفایی و بین تجارب معنوی و خودشکوفایی رابطه مستقیم و معنادار وجود دارد. می توان نتیجه گرفت با ارتقاء بخشودگی، رشد معنویات و خودشکوفایی، توانایی تنظیم هیجان افزایش می یابد و به دنبال آن مشکلات همچون تعارضات زناشویی کاهش می یابد. از این یافته می توان استفاده از آموزش برنامه های ارتقاء خودشکوفایی، بخشودگی و تنظیم هیجان زوجین را پیشنهاد کرد.

Keywords:

Emotional Regulation , Self-Actualization , Forgiveness , Spiritual Experiences , تنظیم هیجانی , خودشکوفایی , بخشودگی , تجارب معنوی