تاثیر فنیل بوتازون بر پارامترهای کلینیکی بیهوشی حاصل از تیوپنتال سدیم در سگ نر

بیهوشی برای طیف وسیعی از شرایط در حیوانات و انسان مورد استفاده قرار میگیرد و شامل تجویز داروهای مختلف از گروه های متفاوت می باشد. تداخلاتدارویی در داخل بدن یکی از مهم ترین پدیده ها در علم فارماکولوژی بوده وشامل تاثیرات فارماکوکینتیکی و فارماکودینامیکی می باشد. در ارتباط باتداخلات فارماکوکینتیکی، میتوان برای مثال به القا یا مهار آنزیم هایمیکروزومی کبد و یا جابجایی داروها از محل اتصال مشترک بر روی پروتئینهای پلاسما اشاره نمود. در این مطالعه، تاثیر فنیل بوتازون بر پارامترهای زمانیمختلف (رفلکس پلک، حرکت زبان، کشیدن دست و پا، بازنمودن چشم، حرکتسر وگردن، حالت نشستن، تلاش برای ایستادن، نامتعادل راه رفتن و طبیعی راهرفتن) پس از بیهوشی با تیوپنتال سدیم مورد بررسی قرار گرفت. بیست و یکقلاده سگ نر به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم گردیدند. به حیوانات گروه۰ میلی لیتر به ازای کیلوگرم) ۵ دقیقه قبل از تجویز / کنترل سالین نرمال ( ۱وریدی تیوپنتال سدیم ۵ درصد (با دوز ۱۷ میلی گرم به ازای کیلوگرم) تزریق۰ میلی لیتر به ازای کیلوگرم قبل از /۱) % شد. در گروه آزمایش، فنیل بوتازون ۲۰تیوپنتال سدیم به صورت داخل رگی تزریق گردید. زمان بدست آمده برای تمامپارامترهای بازگشت از بیهوشی در گروه آزمایش بیشتر از کنترل به دست آمد کهدر یک مورد این تفاوت ها از لحاظ آماری معنی دار می باشد. . همچنین در اینمطالعه مشخص گردید که مقادیر زمانی به دست آمده در سگ های نر چاق تر (با وزن بیشتر از ۱۸kg )در مقایسه با سگ های نر لاغرتر (با وزن کمتر ازkg ۱۸)بیشتر است. در توجیه این اختلافات، می توان رقابت بین فنیل بوتازون وتیوپنتال برای اتصال به پروتئین های پلاسما را عنوان نمود. بدین معنی که فنیل بوتازون از طریق بالا بردن شکل آزاد تیوپنتال و به دنبال آن تجمع و توزیع مجددآن در بدن، موجب افزایش زمان ریکاوری برای گروه آزمایش گشته است.

Keywords:

بیهوشی