نوستالژی فلسفی در شعر ابوالعلاء معری و عطار نیشابوری

"نوستالژی" یا غم غربت همان حس دلتنگی شاعر ی ا نویسنده است ، در فقدانچیزهایی که در موقعیت کنونی برای او دور از دسترس است. تغییر و تحول اوضاع واحوال سیاسی و اجتماعی در برانگیختن این حس غریب غربت بسیار موثر است. یکیاز انواع نوستالژی شامل نگرش بدبینانه و پوچانگارانه به جهان هست ، و به طور کلیاندوه مرگ و فناپذیری انسان است که از آن به "نوستالژی فلسفی" تعبیر می شود . دراین مقاله با پژوهش در اشعار ابوالعلاء معری و عطار نیشابور ، ی غم مرگ و فناپذیریو نگاه بدبینانه آنان به جهان مورد بررسی تطبیقی قرار گرفته است.