مقایسه مفهوم عشق افلاطونی در استروفل و استلا اثر سرفیلیپ سیدنی و نظربازی در دیوان حافظ

درون مایه بسیاری از اشعار، به ویژه غزل، در ادبیات جهان عشق است؛ درواقع، غزل سروده عشق است و از دل عشق سخن می گوید و گاه این عشق از چنان جهان بینی وفلسفه ای نشئت می گیرد که به سادگی تاویل پذیر نیست. افلاطون که در دوران پرستشخدایان متعدد می زیست، چنان درک عجیبی از عشق دارد که به کلی او را از دیگر فیلسوفان عصر خویش متمایز می سازد؛ عشقی که او را به سرچشمه حیات متصل می کند.تاثیر عشق افلاطونی را به وضوح می توان در غزلیات رنسانس و در آثار شعرایی چون پترارک مشاهده کرد که خود الهام بخش شاعران انگلیسی مانند اسپنسر و سر فیلیپسیدنی بوده است. شرق نیز متاثر از اندیشه های عرفانی، به خصوص عرفان اسلامی،مظاهر پیچیده ای از عشق را ارائه می دهد که یکی از آنها نظربازی است که طریقیبرای رسیدن به عشق معنوی است. در مقاله حاضر تلاش شده است عشق افلاطونی در استروفل و استلا و نظربازی در دیوان حافظ غزلیات سر فیلیپ سیدنی تحت عنوانمورد بررسی و مقایسه قرار گیرد.