الگوهای برنامهریزی توریسم

جهانگردی و توریسم یکی از پدیدههای در حال گسترش در جهان است، اهمیت آن تا اندازهای است که از آن به عنوان صنعت سفید یاد میشود و زمینه ساز رشد درآمد، ایجاد اشتغال، تبادل فرهنگی اجتماعی، غنایفرهنگی و . . . میشود. با توجه به گسترش روز افزون این پدیده در جهان، این مقاله بدنبال شناخت الگوی برنامهریزی مسافرین ورودی به شهر تاریخی، فرهنگی همدان میباشد، این که الگو چگونه بوده و چهمتغیرهای اجتماعی در برنامهریزی مسافرین برای ورود به شهر مقصد موثر هستند. برای رسیدن به اهداف بالا، به جمعآوری اطلاعات به روش پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسشنامه در میان021 نفر مسافری که در فصل تابستان به این شهر مسافرت کرده بودند، به روش تصادفی توزیع و داده های بدست آمده در SPSS16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که میان سطحتحصیلات و نوع شغل مسافرین و محل اسکان، رابطه معناداری وجود دارد بدین نحو که هر چه سطح تحصیل افراد بالاتر می رود، و مسافرین دارای شغلهای دولتی و اداری و یا خود اشتغال میشوند، بیشتر امکان داردکه در هتلها و میهمان خانه ها اسکان یابند. همچنین بین متغیر سطح تحصیل و انگیزه سفر نیز رابطه معناداری وجود داشت، بدین صورت که افراد باسطح تحصیلات بالاتر کمتر برای تفریح و تمدد اعصاب به این شهر تاریخی و فرهنگی مسافرت میکنند و بیشتر بدبنال شناخت و آشنایی با آثار تاریخی و فرهنگی و یا شرکت در سمینارها و همایشهای علمیهستند. در نهایت نیز بین متغیر دیگر پژوهش رابطه معناداری دیده نشد. اکثر مسافرین برای بیش از دو بار بود که به این شهر مسافرت مینمودند، که بیانگر پتانسیل بالای این شهر در ایجاد خاطرات زیبا و دلانگیز سفر در ذهن مسافرین و از سوی دیگر جذب توریسم بیشتر برای این شهر میباشد که امید است با عنایت به پیشنهادهایی که این مسافرین برای بهبود وضعیت شهر ارائه نموده اند، لوازم توفیق در این موضوع نیز فراهم گردد

Keywords:

برنامهریزی توریسم , صنعت خدماتی و صنعت سفید , گردشگری مدرن , گردشگری اجتماعی ,