تبیین جایگاه سرمایه اجتماعی در توسعه محلات مبتنی بر اصول حکم روایی خوب شهری (نمونه موردی: محلات کوثر و دادگر)

مدیریت شهری به شیوه سنتی با توجه به پیچیده تر شدن مشکلات در شهرها، جوابگوی اداره بهینه شهرها نمی باشد به همین منظور در سال های اخیر رویکردهای متفاوتی در حوزه مدیریت شهری به منظور عملکرد بهتر و بهینه این مدیریت مطرح شده است که از جمله مهم ترین این رویکردها میتوان به حکم روایی خوب شهری اشاره نمود. یکی از مفاهیم مهم در توسعه محله ای،مفهوم به کارگیری از سرمایه اجتماعی است.از این رو تحقیق حاضر با هدف ارزیابی جایگاه سرمایه اجتماعی در توسعه محلات مبتنی بر اصول حکم روایی خوب شهری در صدد است ملاحظات این رویکرد را در محلات کوثر و دادگر مشهد مورد بررسی قرار دهد.پژوهش موردنظر با توجه به نوع تحقیق، از نوع تحقیقات همبستگی و توصیفی می باشد و برای گردآوری اطلاعات و داده ها از مطالعات کتابخانه ای و بررسی های میدانی از نوع برداشت میدانی و پرسشنامه همراه با مصاحبه و مستندسازی استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های فریدمن،کندال استفاده شده است.جامعه آماری این پژوهش ساکنین و کسبه محلات کوثر و دادگر می باشد که با استفاده از فرمول کوکران نمونه ای به حجم ۳۸۱ پرسشنامه دست پیدا نمودیم. ملاحظات این نتایج نشان می دهد که مولفه سرمایه اجتماعی با میانگین امتیاز ( ۴.۶۴ ) و حس تعلق ( ۴.۲۱) ازجمله مهمترین مولفه های تاثیرگذار بر توسعه محلات میباشد همچنین عامل اجتماعی با میانگین امتیاز ( ۴.۶۱ ) و مدیریتی ( ۴.۱۴ ) ازجمله مهمترین عامل های تاثیرگذار بر اصول حکم روایی خوب شهری و مولفه های مشارکت با میانگین امتیاز ( ۴.۷۵ ) و اجماع محوری ( ۴.۴۳ ) ازجمله مهمترین مولفه های تاثیرگذار بر حکم روایی خوب شهری می باشد. با توجه به بررسی های انجام شده این موضوع اثبات میشود که هرچه شرایط استقرار و پایداری حکم روایی خوب شهری و دیگر عناصر و شاخص های آن از جمله سرمایه اجتماعی بهتر و بیشتر شود کیفیت زندگی شهری بهبود و عملی تر می گردد.

Keywords:

سرمایه اجتماعی , حکم روایی خوب شهری , توسعه محلات , محله کوثر , محله دادگر مشهد