ارزیابی و مناسب سازی فضای دانشگاه علم و صنعت ایران برای افراد توان خواه جسمی - حرکتی استفاده کننده صندلی چرخ دار

معلولیت پدیده ایست که در تمام جوامع دیده می شود، با صنعتی شدن شهرها و افزایش تصادفات، هر روزه به تعداد آنها اضافه می شود. شهرها باید به گونه ای باشند که تمام افراد سالم و دارای ناتوانی بتوانند به طور مساوی از تمام خدمات شهری بهره مند شوند و این نیازمند توجه به ضوابط و رعایت اصل مناسب سازی می باشد. چرا که شهر و محیط شهری متعلق به همه افراد اعم از سالم و دارای معلولیت و کم توانی جسمی - حرکتی می باشد و شهری از لحاظ محیطی قابل قبول است که بتواند نیاز تمام شهروندان را شناسایی و درصدد برآورد آنها برآید. فضاهای آموزشی و دانشگاهی نیز باید برای استفاده دانشجویان معلول، مناسب سازی شوند. در این پژوهش از روش آزمایش میدانی استفاده شده است و پس از بررسی مشاهدات و کشف مشکلات و تطبیق آنها با ضوابط استاندارد، نتیجه بدین صورت است که فضاهای نمونه بررسی، نیازمند مناسب سازی جهت استفاده افراد معلول استفاده کننده از صندلی چرخ دار می باشد. همچنین پیشنهاداتی جهت بهبود شرایط محیطی و مناسب سازی بیشتر فضا جهت استفاده این افراد بیان شده است.

Keywords:

معلول , صندلی چرخ دار , ویلچر , دانشگاه , مناسب سازی