مکانیابی و طراحی عرصه های همگانی رویدادمدار؛ نمونه موردی: بافت مرکزی شهر رشت

با توجه به ظهور نظریات جدید در حوزه تحلیل فضاهای شهری و رویدادمداری شهری و هم چنین رقابت تنگاتنگ شهرها از لحاظ سیاسی و اقتصادی، برای جذب بازدیدکنندگان بیش تر و بالا بردن کیفیت عرصه های همگانی، ضرورت توجه به فرم و عملکرد فضاهای شهری از لحاظ فرهنگی و اجتماعی بیش از پیش مشخص می شود. با دانستن این نکته که شهر رشت از دیرباز محل تلاقی فرهنگ های مختلف در سطح منطقه ای و حتی بین المللی بوده، آنچه که به عنوان هدف اصلی تحقیق مطرح است، بررسی امکان ایجاد عرصه های همگانی رویدادمدار در بخش مرکزی شهر رشت می باشد. در این روند بهره گیری از الگوهای مربوط به رویدادپذیری فضاهای شهری و تطبیق این الگوها با شرایط اجتماعی- فرهنگی و اقلیمی محدوده مورد مطالعه انجام پذیرفت. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی است که با تکیه بر مرور مبانی نظری و تجارب مختلف، سعی در تبیین نقش رویداد در ارتقا ابعاد اجتماعی و فرهنگی فضا و دستیابی به معیارهای مکان یابی و طراحی عرصه های همگانی رویدادمدار دارد. شاخص ها و معیارهای تدقیق شده در این پژوهش در زمینه فضاهای شهری رویدادمدار تعریف شدگی فضا و محصوریت، پیوستگی فضایی، نفوذپذیری، ظرفیت پارکینگ در منطقه، تنوع عملکردی، تسهیل دسترسی، معاشرت پذیری و همه شمولی، ایمنی و امنیت، زندگی شبانه، هویت و حس مکان، خوانایی بودند. این معیارها با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی (AHP) وزن دهی شدند و با استفاده از وزن های بدست آمده با کمک نرم افزار (GIS) به تولید نقشه های اولویت بندی عرصه های همگانی رویدادمدار پرداخته شد. با توجه به معیارهای مکان یابی محدوده بخش مرکزی شهر رشت به ۴ اولویت طبقه بندی شد. هم چنین در راستای تدقیق موضوع، پیشنهادهایی بر مبنای معیارهای رویدادمداری در محدوده مورد مطالعه ارائه گردید.

Keywords:

رویدادمداری , عرصه های همگانی , بازشناسی مکان , شهر رشت