اثرات ترکیب اپیگالوکاتچین- ۳-گالات در سرطان

Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 37

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

MPSA16_006

تاریخ نمایه سازی: 27 فروردین 1403

Abstract:

ترکیب اپیگالوکاتچین - ۳-گالات epigallocatechine-۳-gallate(EGCG) یک ماده آلی در منابع گیاهی است. این ترکیب در کاملیا سینسیس Camellia sinensis که به گیاه چای معروف است، به وفور یافت میشود. بیشترین مقدار آن به ترتیب در چای سبز، سفید و سیاه وجود دارد. اپیگالوکاتچین - ۳-گالات، استر دوترکیب آلی به نام اپیگالوکاتکین و گالیک اسید هست و از نوع کاتکین هست. این ترکیب از جمله مهمترین پلیفنول های آنتی اکسیدانی موجود در چای سبز می باشد. این ماده با افزایش آنتی اکسیدان های درون سلولیمانند گلوتاتیون، اسید اوریکوبیلی روبین و افزایش ظرفیت آنزیم های آنتی اکسیدان درون سلولی نظیرگلوتاتیون ردوکتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز در محافظت سلول ها در برابر تخلیه گلوتاتیون احیاء می تواندظرفیت و توان آنتی اکسیدانی را افزایش دهد. اپیگالوکاتچین - ۳-گالات بخاطر داشتن گروه های هیدروکسیل، می تواند بعنوان الکترون دهنده یا هیدروژن عمل نماید و باعث خنثی سازی رادیکال های آزاد شود. در درمان سرطان سینه یکی از چالش های اصلی، التهابی هست که بعد از رادیوتراپی برای بیمار ایجاد می شود. نتایجمطالعات انجام شده در فاز بالینی نشان داد که این ترکیب دارای اثرات ضد التهابی است و می تواند در بهبود وتسریع التهاب پوستی ایجادشده دررادیوتراپی موثر باشد. التهاب مری ناشی از تششعات یکی از عوارض جانبیرادیوتراپی در درمان سرطان ریه است. ۹۱ درصد افرادی که تحت درمان با رادیوتراپی قرار می گیرند، دچار التهاب مری می شوند. نتایج مطالعات فاز بالینی متعدد نشان دادکه ترکیب اپیگالوکاتچین - ۳-گالات، در فاز یکباعث کاهش چشمگیر در درد ناحیه مری می شود. در مطالعات بالینی فاز دو ، ۳ فاکتور التهاب مری، میزان دردو سختی در بلع (دیسفاژی) در ۳ گروه مورد بررسی قرار گرفت

Authors

زهرا شقاقی

مرکز تحقیقات سرطان، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران

سینا گلی

کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران

مریم الوندی

مرکز تحقیقات قلب و عروق، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران