کنترل غیر سازه ای سیلاب با نگاهی بر عملیات بیولوژیک حوزه آبخیز دارابکلا

وقوع بلایای طبیعی با دخالت های بشری سبب می شود که منابع اصلی آب وخاک با تهدیدات جدی مواجه گردد. لزوم توجه به مدیریت جامع حوضه های آبخیز به عنوان تنها روش مدیریتی مبتنی بر استفاده بهینه وپایدار از منابع محیطی می تواند نقش مهمی دربهبود شرایط برای تداوم حیات در عرصه آبخیزهای کشور داشته باشد. آبخیزداری بعنوان یکی از اساسی ترین و اصولی ترین روشهای حفظ و مدیریت منابع طبیعی شناخته شده است که با بهره گیری از مجموعه اقدامات مکانیکی ، بیولوژیکی ومدیریتی در سطح حوزه آبخیز شرایط لازم برای ارتقای وضعیت اقتصادی و اجتماعی ساکنان حوضه با درنظرداشتن بهرهبرداری پایدار ازمنابع را فراهم می آورد.مطالعه حاضر درحوزه آبخیز دارابکلا شهرستان میاندرود، با هدف ارزیابی اثر اقدامات بیولوژیک آبخیزداری بمنظور کنترل سیلابوبهره برداری اصولی از منابع آب و خاک حوضه انجام شده است . باتوجه به بازدیدها وگزارشهای مبنی بر اجرای عملیات بیولوژیک آبخیزداری ، تبدیل به باغ مثمر بمساحت ۱۷۰ هکتار در حوضه صورت گرفته است . نتایج این بررسی نشان داد که عملیات انجام گرفته درحوزه آبخیز دارابکلا تاثیر بسزایی در بهبود خصوصیات کمی وکیفی پوشش گیاهی داشته است . حوضه مورد مطالعه به علت شرایط اقلیمی مناسب و پتانسیل بالای اکولوژیکی ، شرایط لازم برای احیای بیولوژیکی را دارا می باشد. باتوجه به میزان بارش های جوی در منطقه مورد مطالعه و شیبدار بودن اراضی آن، تغییر الگوی کشت و استفاده از روش های بیولوژیک بهترین ابزار مدیریتی و دارای توجیه اقتصادی به منظور جلوگیری از بروز انواع فرسایش های آبی و ایجاد رسوب و نیز سبب افزایش آب سفره های زیرزمینی در حوزه می باشد.

Keywords:

پوشش گیاهی , عملیات آبخیزداری , سیلاب.