گردشگری از دیرباز یکی از شاخصهای پیشرفت اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی یک جامعه به حساب میآید و تداوم حیات جوامع انسانی بدان وابسته است. این مسئله در جامعه امروزی از اهمیت بسیاری برخوردار است.
گردشگری مذهبی از میانانواع گوناگون
گردشگری جزء پرسابقه ترین آن است. در تمامی تمدن های بشری، شوق افراد برای بازدید از مکان های مذهبی مشاهده شده است. در میان جوامع مسلمان به خاطر وجود بقاع و اماکن متبرکه، هر ساله میلیونها گردشگر روانه این مناطق می-شوند تا علاوه بر، برگزاری مراسم مذهبی و دینی و کسب معرفت، به فعالیت های تجاری و اقتصادی نیز بپردازند.شهر شیراز به عنوان یکی از کلان شهر های ایران و همچنین به عنوان سومین شهر مذهبی کشورمان، دارای جاذبه های
گردشگری فراوانی در زمینه های تاریخی، فرهنگی، هنری و به طور اخص مذهبی می باشد. آرامگاه شاهچراغ، شاهزاده قاسم و ...مکان های
گردشگری مذهبی
شهر شیراز می باشند که متاسفانه عواملی چون کمبود امکانات رفاهی، نا مناسب بودن مسیرهایمنتهی به حرم، کمبود پارکینگ، عدم آشنایی گردشگران با فرهنگ
گردشگری دینی و ... باعث رکود جریان
گردشگری در
شهر شیراز شده است. مقاله حاضر با روش توصیفی، تحلیلی و بررسی اسناد مورد مطالعه در کتابخانه ها و دیگر منابع نوشتاری، در پی شناسایی عوامل موثر در توسعه
گردشگری مذهبی
شهر شیراز می باشد