تاثیر نیازهای بنیادین روانشناختی بر رضایت از زندگی با توجه به نقش میانجی همدلی عاطفی و تاب آوری در زنان سالمند

مقدمه: در سال های اخیر توزیع جمعیت کشور به سمت سنین بالاتر تغییر یافته و پدیده سالمندی مانند سایر نقاط جهان در ایران نیز قابل مشاهده است. باتوجه به روند افزایشی سهم سالمندان از کل جمعیت کشور، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر نیازهای بنیادین روانشناختی بر رضایت از زندگی با توجه به نقش میانجی همدلی عاطفی و تاب آوری در زنان سالمند انجام گرفت. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان سالمند ساکن در خانه سالمندان شهر شیراز در سال ۱۴۰۲ بود که ۲۱۰ نفر به شیوه نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های نیازهای بنیادین روان شناختی گاردیا، دسی و رایان (۲۰۰۰)، پرسشنامه رضایت از زندگی داینر(۱۹۸۵)، پرسشنامه همدلی عاطفی دیویس(۱۹۸۳) و پرسشنامه تاب آوری کانر – دیویدسون (۲۰۰۳) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آزمون همبستگی پیرسون و الگویابی معادلات ساختاری استفاده شد. روابط میانجی با استفاده از روش بوت استرپ آزموده شدند یافته ها: نتایج نشان داد که نیازهای بنیادین روانشناختی به صورت مستقیم بر رضایت از زندگی و به صورت غیر مستقیم یعنی از طریق تاب آوری و همدلی عاطفی بر رضایت از زندگی تاثیرگذار بود (۰۱/۰>p-value). نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که افزایش همدلی عاطفی و تاب آوری در بین سالمندان، نیازهای بنیادین آنان را تامین نموده و منجر به افزایش رضایت از زندگی می شود.

Keywords:

Basic Psychological Needs , Life Satisfaction , Emotional Empathy , Resilience , Elderly Women. , نیازهای بنیادین روانشناختی , رضایت از زندگی , همدلی عاطفی , تاب آوری , زنان سالمند.