بررسی میزان اضطراب زبانی زبان آموزان دختر و پسر نوجوان در کلاسهای برخط زبان فرانسه در ایران

در کلاس های زبان خارجه، اضطراب یکی از متغیرهای بسیار مهم است که در یادگیری زبان خارجه نقش به سزایی را ایفا می کند. در شرایط و محیط های مختلف آموزشی و همین طور در میان دختران و پسران، نقش اضطراب می تواند متفاوت باشد. هورویتز و همکارانش (۱۹۸۶) این متغیر را اضطراب زبانی نامیده اند که در هنگام یادگیری زبان خارجه و زمانی که زبان آموز نمی تواند از زبان مادری خود استفاده کنند ایجاد می شود و تاثیر بسیاری بر یادگیری یک زبان دارد. از بین مهارت های زبانی، به نظر می رسد که زبان آموزان در بیان شفاهی بیشتر با این نوع اضطراب مواجه باشند زیرا آن ها تصور می کنند که با صحبت کردن به زبانی که به اندازه کافی به آن تسلط ندارند ممکن است توسط استاد یا همکلاسی های خود مورد قضاوت قرار گیرند (هورویتز و همکاران۱۹۸۶).از آنجایی که پس از شیوع ویروس کرونا، آموزش برخط رواج چشمگیری پیدا کرده است و مطالعات کمی در خصوص اضطراب زبانی در کلاس های برخط زبان فرانسه وجود دارد، در این تحقیق قصد داریم به کمک مقیاس اضطراب زبان خارجه هورویتز(۱۹۸۶) میزان اضطراب زبانی ۷۷ زبان آموزان نوجوان مبتدی ۹تا ۱۴ ساله کانون زبان ایران را بسنجیم و به رابطه این اضطراب با جنسیت زبان آموزان پی ببریم. نتایج این تحقیق که بر پایه نظریه اضطراب زبانی هورویتز استوار است، نشان می هد که زبان آموزان نوجوان مبتدی در کلاس های برخط زبان فرانسه، سطح متوسطی از اضطراب زبانی را تجربه می کنند و رابطه معناداری بین سطح اضطراب زبان آموزان و جنسیت آنها وجود ندارد

Keywords:

زبان فرانسه , اضطراب زبانی , زبان آموز نوجوان ایرانی , کلاس برخط زبان فرانسه , جنسیت