گونه بندی فضاهای میانه در خانه های بومی اقلیم سرد ایران

عناصر معماری در شرایط محیطی مختلف، ساختار متفاوتی به خود گرفته اند. مساله اصلی در این پژوهش بررسی الگوهای معماری فضاهای میانه در بناهای مسکونی بومی در منطقه سرد ایران است. با توجه به الگوی معماری ایوان و راهرو در خانه ها، اسناد موجود و قابل دسترسی و اصالت بناها، شهرهای زنجان، تبریز، اردبیل، همدان و سنندج انتخاب می شوند. نمونه های معماری مسکونی با لحاظ قدمت بنا، مصالح سنتی و استفاده از راهکارهای معماری اقلیمی و با ترکیبی از روش خوشه ای و سیستماتیک انتخاب می شوند. معیارهای این پژوهش با توجه به اهداف پژوهش و از بین مشخصات کالبدی مشترک نمونه ها انتخاب می شوند که همه از نوع معیارهای کیفی هستند. به منظور استفاده خوشه بندی با نرم افزار Celementine ۱۸ لازم است که معیارهای کیفی به معیارهای کمی تبدیل شود. تکنیک Kohonen، بهترین خوشه بندی که تعداد ۵ خوشه می باشد را نشان می دهد. گونه ۱و ۲ با ۶ عضو بیشترین و گونه ۳و ۴ با یک عضو کمترین تکرار را دارند . همچنین مشاهده می شود که گونه ۲ در ۴ شهر مشترک است که می تواند به عنوان گونه غالب منطقه معرفی گردد. و بنابراین می توان به این پاسخ رسید که پهنه بندی گونه های کالبدی فضای میانه در شهرهای منطقه سرد ایران مشابه است. همچنین پراکندگی گونه های کالبدی ایوان و راهرو در منطقه نشان دهنده این است که الگوی این عناصر در منطقه سرد دارای ساختار کالبدی مشابهی هستند.

گونه بندی فضاهای میانه در خانه های بومی اقلیم سرد ایران Keywords:

فضاهای میانه , ایوان , راهرو , خانه های بومی , اقلیم سرد , گونه بندی