تاثیر طراحی معماری عصب محور بر ارتقا خلاقیت در کودکان اوتیسم در مدارس

مدارس عمدتا از عناصر حسی - بافتها، رنگها، الگوها،آکوستیک و غیره تشکیل شده است . اتیسم که در فارسی با معنای (درخودماندگی )نیز شناخته میشود، به عنوان مجموع های از اختلالات ذهنی و رفتاری تا حدود بسیار زیادی وابسته به شرایط محیطی بوده و نقش این عناصر با توجه به آمار افزایش جمعیت افراد مبتلا به .و سایر شرایط محیط کالبدی در بهبود و شفابخشی این دسته از افراد بسیار حیاتی است .اتیسم در ایران و جهان، به طوریکه از هر ۱۵۰ کودک متولد شده ۱ نفر مبتلا به این اختلال است ، لزوم پرداختن به مراکز آموزشی و درمانی مخصوص این کودکان ضرورت میابد. هدف این مطالعه ارائه اصولی در مورد معماری عصب محور به منظور ارتقا خلاقیت کودکان اوتیسم در مدارس است . اختلال طیف اوتیسم یک اختلال رشدی _عصبی است که پردازش اطلاعات در سیستم عصبی و روند تکامل طبیعی مغز را تحت تاثیر قرار میدهد. از این رو، پردازش و تحلیل عملکرد مغزی این بیماران توجه این اختلال به عنوان وخیم ترین و در عین حال ناشناخته ترین اختلال دوران بسیاری از محققان را به خود جلب کرده است ). کودکی ، مطرح می شود. اختلال طیف اتیسم شرایطی مادامالعمر است .(عصب محور یک سیستم پیچیده نورون ها،سلول های عصبی و سیستم های نوروهورمونی ،است که وظیفه انتقال ،اطلاعات و کنترل فعالیت های مختلف بدن را دارد).در کشور ما مرکز نگهداری یا فضای ویژه برای کودک اوتیسم که بر اساس خواسته ها و نیازها ی روحی او ساخته شده باشد وجود ندارد و اگر هم وجود داشته باشد شناخته شده و مطرح نیست و متاسفانه تامین کننده نیازهای روحی و جسمی او نمی باشد.

Keywords:

معماری عصب محور , اختلال طیف اوتیسم , معماری داخلی , ذهن , ادراک زیبایی ,