مسیرهای قابل دسترسی بعد از زلزله با استفاده از GIS (مطالعه موردی : شهر سیرجان)

یکی از مهم ترین نقش های شبکه حمل ونقل پاسخگویی به وضعیت اضطراری در هنگام وقوع زلزله است . هدف پژوهش حاضر مسیرهای قابل دسترسی جهت تخلیه اضطراری مناطق سانحه دیده به پناهگاه و یا دسترسی امدادگران به منطقه آسیب دیده بعد از زلزله با استفاده از GIS پس از زلزله احتمالی در شهرستان سیرجان می باشد. این تحقیق ، کاربردی و تحلیلی بوده که اطلاعات آن به شیوه میدانی ، پرسشنامه ای گردآوری شده است . ابتدا ویژگی های منطقه موردمطالعه با توجه به میزان لرزهخیزی را با استفاده از روشهای تحلیلی ، ارزیابی شده سپس با استفاده از تکنیک های آماری در نرم افزار SPSS و روش وزن دهی در نرم افزار Arc GIS ارزیابی شده و مسیریابی بهینه شهر سیرجان شناسایی شده است . نتایج نشان داد که با ایجاد یک مدل مناسب و تحلیل دادهها مسیرهای اضطراری حمل ونقل ،مراکز امداد، بیمارستان و آتش نشانی برای کمک رسانی مشخص شد و سپس یک نقطه به فاصله ۳,۱ کیلومتری از بیمارستان به عنوان محل حادثه در نظر گرفته شده است که با توجه به مسدود بودن مسیرها ، مراکز امداد و بیمارستان جایگزین با ذکر مسافت و زمان مشخص شده است که برنامه ریزی مسیرهای جایگزین باحداقل زمان ممکن به امداد و نجات اسیب دیدگان پرداخته شده است .

Keywords:

زلزله , مسیر بهینه , سیستم اطلاعات جغرافیایی .