مطالعه تطبیقی تاثیر سنت های تصویری نگارگری صفوی و نگارگری مکتب شیراز

مکتب دوره صفوی مکتبی طبیعت گرا می باشد که از سنت های خیال پردازانه دربار ترکمانان تبریز،سبک آکادامیک و طبیعت گرایی بهزاد در مکتب هرات و سبک تجاری مکتب ترکمنان شیراز وام گرفته است و از تلفیق این سه سنت سبک صفوی شکل گرفته است .مکتب نگرارگری شیراز اول به تعبیر،ام المکاتب ایران در قلمرو کتاب آرایی است . گرچه بخاطر فرهیختگی و طراحی طیف رنگی به پای مکاتب تبریز و هرات و اصفهان نرسید ولی از حیث تداوم و استمرار و تجربه بدان ها پیشه گرفت . در این پژوهش به مطالعه تطبیقی سنت های تصویر نگارگری صفوی با نگارگری مکتب شیراز اول،پرداخته شده است .ابزار اصلی برای گرآوری داده ها در این پژوهش اطلاعات کتابخانه ای و فیش برداری از مراجع اصلی پژوهش و نیز جستجوی در منابع اینترنتی بوده است .جامعه اماری این پژوهش به صورت کلی شامل آثارنگارگری صفوی و نگارگری مکتب شیراز اول بوده است .در انتخاب نمونه های مورد بررسی در این پژوهش به اثار هنرمندان دوره صفوی (کمال الدین بهزاد،رضا عباسی ) و اثار نگارگری مکتب شیراز اول (شاهنامه قوام الدین حسن وزیر و مونس الاحرار محمد بن بدر جاجرمی ) پرداخته شده است .نتایج نشان داده است که ،ویژگی های تصویری نگارگری صفوی و نگارگری مکتب شیراز اول از لحاظ تعداد شخصیت ها در نگارگری با یکدیگر تفاوت دارند. در نگارگری صفوی مکتب شیراز اول، کاربست طلا استفاده شده و رنگ بندی ها عموما از رنگ های بیشتری نسبت به نگارگری صفوی استفاده شده است . منظره پردازی در نگارگری مکتب شیراز اول،غنی تر بوده و جزئیات مربوط به طبیعت رعایت شده است .