ارائه راهکارهایی جهت افزایش حس تعلق به مکان در بافت قدیمی شهر نمونه موردی :محله پیرسرا شهر رشت

حس تعلق به مکان با میزان رضایت فرد و حضورش در محل سکونت ارتباط مستقیمی دارد. با رشد چشمگیر جمعیت در چند دهه اخیر، بخصوص در بافت های تاریخی ، مشکلات و چالش های زیادی پدیدار شده است . به همین دلیل ، طراحان و برنامه ریزان شهری نیاز دارند با شناخت دقیق از ابعاد تاثیرگذار بر حس تعلق ساکنان، نیازها و خواسته های آنها را برآورده کنند تا مشارکت اجتماعی و همبستگی را تقویت و انگیزه ساکنان برای ادامه سکونت تحریک نمایند. هدف اصلی این پژوهش ، شناسایی عوامل موثر بر حس تعلق به مکان و بهرهگیری از این عوامل در محور تاریخی پیرسرا شهر رشت است . برای رسیدن به این هدف با استفاده از برداشت های میدانی و مشاهده و انجام مصاحبه ، به تهیه پرسشنامه محقق ساخت با۳۹ سوال اقدام شد. مخاطبان به تعداد ۲۰۰ نفر با استفاده از فرمول کوکران و از بین ساکنین محله ، به روش تصادفی انتخاب شده اند. پس از جمع آوری ۲۰۰ پرسشنامه ، در مرحله بعد ، به تحلیل اماری نتایج حاصل از آنها با استفاده از نرمافزارهای اکسل و SPSS اختصاص یافت . براساس نتایح حاصل ، اکثریت افراد حس تعلق به پیرسرا را به صورت متوسط ارزیابی کردهاند، اما با این حال، مشکلات و چالش هایی در محور پیرسرا وجود داشته که منجر به نارضایتی آنها از این مکان شده است . بنابراین با شناسایی نقاط ضعف ، قوتها ، فرصت ها و تهدیدها در محور پیرسرا، راهکارها و پیشنهاداتی به منظور ارتقاء حس تعلق ساکنین به محله سکونتشان ارائه شده است .

Keywords:

حس تعلق به مکان , بافت قدیمی , پیرسرا , رشت