طراحی شهری در فضاهای عمومی با رویکرد شهر دوستدار کودک

کودکان، عامل پیوند نسل های گذشته و آینده در هر جامعه محسوب می شوند. انتقال سنت ها و فرهنگ ها و اعتقادات و باورها و پیشینه های هویت بخش و در صورت لزوم، اصلاح محیط اجتماعی نیز در هر جامعه از طریق کودکان میسر است . بنابراین ، نحوه رفتارهای برخاسته از خانواده و جامعه ، بر روی کودک به مانند نوشته ای است که بر سنگ نقش می بندد. این تحقیق با هدف اصلی ارائه راهنمای طراحی فضاهای عمومی شهری با رویکرد شهر دوستدار کودک با روش مروری سعی در تبیین مفهوم شهر دوستدار کودک در مطالعات پیشی و ارائه یک جمعبندی از راهکارهای طراحی فضاهای شری با رویکرد شهر دوستدار کودک دارد. بدیهی است که توجه به شاخصهای »شهر دوستدار کودک« در ارتباط با محیط های دوستدار کودک به ویژه در پروژه هایی که با اهداف مشارکت کودکان و توجه به نیازها و خواستهای آنها همگام است میتواند علاوه بر فراهم آوردن محیطی منطبق بر خواسته های کودکان، با ایجاد فرصت مشارکت به بچه ها و تخصیص نقش اجتماعی به آنها موجب افزایش آگاهی های اجتماعی و توسعه مشارکت واقعی و خلاق در جامعه باشد. نهایتا بیان شد که شهر دوستدار کودک، شهری است که توجه خاصی به فعالیتهای انتخابی یا گزینشی دارد که کاملا به وضعیت کالبدی بیرونی در محیط شهری وابسته است و در تلاش است تا از این پتانسیل ها در جهت افزایش کیفیت های زندگی و فراهم آوردن شرایط بازی و آموزش برای کودکان استفاده کند.

Keywords:

طراحی شهری , شهر دوستدار کودک , فضاهای شهری