مقایسه الگوی الکتروفورتیک پروتئین های لینگواتولا سراتا در نشخوارکنندگان اهلی و سگ به روش SDS- PAGE

Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 14

This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_ANIMAL-33-4_002

تاریخ نمایه سازی: 29 فروردین 1403

Abstract:

زمینه مطالعاتی: لینگواتولا سراتا یک انگل مشترک انسان و دام است و طیف وسیعی از حیوانات از جمله انسان را تحت تاثیر قرار می دهد و بیماری های متعددی ایجاد می نماید. فرم بالغ این انگل در مجاری فوقانی تنفسی سگ سانان زندگی می کند و طیف وسیعی از علف خواران به ویژه نشخوارکنندگان به عنوان میزبان واسط عمل می کنند که نوچه انگل در اندام های احشایی به ویژه غدد لنفاوی مزانتریک آن ها یافت می شود. هدف از این مطالعه بررسی مقایسه الگوی الکتروفورتیک پروتئین های لینگواتولا سراتا فرم بالغ و نوچه به دست آمده از میزبان های مختلف بود.روش کار: در این مطالعه لینگواتولا سراتا بالغ جنس نر و ماده از مجاری فوقانی تنفسی سگ های تلف شده در اثر تصادف جاده ای و نوچه لینگواتولا سراتا از غدد لنفاوی مزانتریک بز، گاومیش، گوسفند، گاو و شتر کشتار شده در کشتارگاه جداسازی و به صورت جداگانه ذخیره شد. پس از تهیه عصاره غلظت پروتئین های نمونه های انگلی به روش برادفورد مورد سنجش قرار گرفت و در نهایت با استفاده از روش SDS- PAGE، الگوی الکتروفورتیک پروتئین های انگل در نشخوارکنندگان مختلف و سگ مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: در الکتروفورز پروتئین های سوماتیک گروه های مختلف نوچه ها، ۲ باند پپتیدی به خوبی واضح با وزن-های تقریبی ۶۲ و ۵۳ کیلودالتون در ژل SDS-PAGE مشاهده شد. در اشکال بالغ، تنها باند پپتیدی با وزن تقریبی ۶۲ کیلودالتون حضور داشت.نتیجه گیری نهایی: نتایج حاصله نشان می دهد حضور باند پپتیدی با وزن تقریبی ۶۲ کیلودالتون در تمام گروه های مورد مطالعه، ممکن است نشان دهنده برخی ویژگی های بیولوژیک آن باشد و به ویژه چنانچه با سویه-های متفاوت انگل مواجه باشیم این تفاوت ها تعیین کننده است و می تواند در طراحی آزمون های سرولوژیکی کارآمد جهت تشخیص آلودگی ها در میزبان های مختلف مفید باشد.

Authors

فرید رضائی

گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران

موسی توسلی

گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران

مریم کریمی دهکردی

گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران

مراجع و منابع این Paper:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
  • Alborzi AR, Bahrami S and Khajeh F, ۲۰۲۱. A Preliminary ...
  • Barton DP, Baker A, Porter M, Zhu X, Jenkins D ...
  • Buckle AC, Knox DP and Riley J, ۲۰۰۲. Proteins and ...
  • Farshchi S, Alikhani MY, Choresh KS, Khaledi A, Farrash BR ...
  • Hajipour N, Soltani M and Mirshekar F, ۲۰۱۹. Effect of ...
  • Hajipour N, Tavassoli M, Eslamlo AA and Javadi SH, ۲۰۱۸. ...
  • Hajipour N, Tavassoli M, Tayefi-Nasrabadi H and Seyedi S, ۲۰۱۶. ...
  • Hamid T, Hossein YD, Mehran BB, Masood FS and Hamid ...
  • Islam R, Hossain MS, Alam Z, Islam A, Khan AH, ...
  • Koehsler M, Walochnik J, Georgopoulo M, Pruente C, Boeckeler W, ...
  • Machado MA, Makdissi FF, Canedo LF, Martino RB and Crescentini ...
  • Mairena H, Solano M and Venegas W, ۱۹۸۹. Human dermatitis ...
  • Mohammadi MA, Bamorovat M, Sharifi I, Mostafavi M, Zarandi MB, ...
  • Morales PM, Carrillo MP, González M. and Carvallo FC, ۲۰۲۰. ...
  • Musharrafıeh U, Hamadeh G, Touma A and Fares J, ۲۰۱۸. ...
  • Nagamori Y, Ramachandran A, Kuzma C, Nafe L and Johnson ...
  • Sarmadian H, Nasiri Z, Saeedinia S, Moradi Y, Eshrati B, ...
  • Shamsi S, Barton DP, Zhu X and Jenkins DJ, ۲۰۲۰. ...
  • Tabaripour R, Shokri A, Teshnizi SH, Fakhar M and Keighobadi ...
  • Yazdani R, Sharif I, Bamorovat M and Mohammadi MA, ۲۰۱۴. ...
  • نمایش کامل مراجع