کارآمدی-ناکارآمدی قوانین سکونتگاه های غیررسمی

امروزه رشد سریع شهرنشینی از یک سو و محدودیت ظرفی تهای تولیدی از سوی دیگر عامل بروزمشکلات عدیده ای در کشورهای رو به رشد شده است. کمبود زمین مناسب برای ساخت و ساز در مقابل رشد سریع جمعیت و به دنبال آن روند افزایندهی تقاضا برای مسکن، موجب گسترش ساخت و سازهای نامناسب در بخش غیررسمی و حاشیه ی شهرها شده است. در ایران با تصویب سند ملی توانمندسازی و ساماندهی سکونتگاه های غیررسمی در بهمن ماه ۱۳۸۲ واژه ی سکونتگاه های غیررسمی برای این معضل شهر نشینی در کشور مورد توافق دستگاه های اجرایی قرار گرفت. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی با هدف تحلیل اینگونه قوانین پیشنهاداتی را در خصوص رفع خلاء قانونی ارائه داده است. یافته های پژوهش نشان داد: مشکلات کالبدی- زیرساختی، مسائل و ناهنجاری های اجتماعی امنیتی، مشکلات مدیریتی اداری، ناپایداری اقتصادی و نارسایی های قانونی- حقوقی، مهم ترین چالش ها و مشکلات شناسایی شده هستند. که اصلیترین مشکل، مساله رسمی نبودن مالکیت و نبود سندرسمی است. که متاسفانه قوانین ثبت کارایی لازم را در ثبت اینگونه سکونتگاه ها ندارد و موانع بسیاری در رسمی کردن سند اینگونه از سکونتگاه ها در برابر ساکنین قرار داده است.

Keywords:

ثبت ملک , سند عادی , سکونتگاه های غیررسمی , مالکیت