تبیین مفهوم تمرین بدنمند در متد تمرینی فضاساز/بدنمند بر مبنای آرای فلسفی مرلوپونتی

این مقاله بر رابطه ی بین استفاده از مفاهیم فلسفی مرلوپونتی و ارتباط این مفاهیم با فرایندهای تمرین/اجرا و آگاهی بدنمند در تئاترهای بدن محور متمرکزشده است تا مبنای مفهومی جدیدی را برای اکتشاف بنیان های موجود بین مفاهیم فلسفی و رویکردهای اجرایی در مطالعات تئاتر تحت مفهوم «تمرین بدنمند» ارائه کند. ازاین رو هدف این مقاله مطالعه ارتباط بین مفهوم «بدنمندی» در پدیدارشناسی مرلوپونتی به عنوان یک «عملکرد بدنی» با کل دامنهفعالیت بدنی «بازیگر اجراگران» در فرایندهای تمرینی فضاساز/بدنمند می باشد. این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی و با بهره گیری از منابع کتابخانه ای و اینترنتی، درصدد است به این سوالات پاسخ دهد که چگونه میتوان بر اساس مفهوم «بدنمندی» مرلوپونتی بستری مناسب برای مطالعه، تبیین و تحلیل پدیدارشناسانه فرایندهای «تمرینی بدنمند» در تئاترهای بدن محور فراهم آورد؟ نتیجه ی به دست آمده نمایانگر این است که بدنمندی به عنوان عنصر اصلی ارتباط و تعامل با فضا/محیط تمرین، چارچوب های سنتی بین دوگانگی های سنتی ذهن/بدن، فلسفه/عمل و تئوری/ایده را درهم می شکند و این امکان را فراهم می آورد تا بتوان دیدگاه های جدیدی از فرایندهای تمرین فضاساز/بدنمند را توسعه داد که مبنای آن بر اساس مفاهیم فلسفی مرلوپونتی پایه گذاری شده باشد.

Keywords:

پدیدارشناسی تئاتر , مرلوپونتی , بدن- ذهن , تمرین بدنمند , بازیگر اجراگر , بازتاب بدنمند