اهمیت تربیت اجتماعی، توافق و سازگاری در دانش آموزان

در فرهنگ علوم رفتاری، در مورد تربیت اجتماعی آمده است: تجاربی معمولا کنترل شده که توانایی و شایستگی فرد را برای شرکت در زندگی گروهی افزایش و گسترش می دهد. تربیت اجتماعی ساختن انسان در برابر امور و وقایع اجتماعی است تا عکس العمل های به جا نشان دهد و بتواند استعدادهای ذاتی خود را به نفع جامعه و فراخور نیازمندی های آن به ظهور برساند. پس تربیت اجتماعی فرد را برای قبول مسئولیت درجامعه آماده می سازد. هر چند در جریان اجتماعی ساختن افراد، هر شخص دارای استعدادهای بالقوه جهت یادگیری بسیاری از رفتارها ست و آن حرکاتی را بیشتر انجام می دهد که با موازین گروهی اجتماعی اش سازگارتر است و اینگونه رفتارهایش از مقبولیت برخوردار می باشد، فرد باید به گونه ای تربیت شود که به اجتماع خدمت کند و در هنگام ضرورت به تنهایی به اندیشه بپردازد و یا در موقع لزوم با آرای جمعی مخالفت نماید. پس اجتماعی شدن و اجتماعی بودن تنها مفهوم سازگاری را نمی رساند بلکه آن جا که گروه و جمع درمسیر خطایی می روند و یا براندیشه ای اصرار می ورزند که براساس بنیان محکمی استوار نیست فرد باید قدرت ابراز وجود داشته و توان مخالفت با آن اندیشه را داشته باشد. تربیت اجتماعی تامین تمهیدات لازم جهت متجلی ساختن ارزش ها و ضوابط اجتماعی در فرد به منظور موثر بودن او در برخوردهای اجتماعی اعم از هدایت دیگران، مخالفت با نظرات غیر منطقی، توافق و سازگاری و اموری نظیرآن ها است.

Keywords:

ضرورت , رشد اجتماعی , دانش آموزان