رابطه بین روش های تدریس و سبک مدیریت کلاس معلمان با درگیری تحصیلی دانش آموزان متوسطه دوم شهر دورود

هدف پژوهش حاضر رابطه بین روش های تدریس و سبک مدیریت کلاس معلمان با درگیری تحصیلی دانش آموزان متوسطه دوم شهر دورود بود. پژوهش به شیوه توصیفی - همبستگی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان متوسطه دوم شهر دورود می باشد که مطابق آمارنامه آموزش و پرورش شهر دورود در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ برابر با ۵۶۳۰ نفر گزارش شده است. براساس جدول کرجسی و مورگان، حجم نمونه ۳۶۴ نفر برآورد شد که به شیوه طبقه ای نسبی نمونه گیری شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های روش های تدریس گراشا و ریچمن (۱۹۹۶)، سبک مدیریت کلاس ولفگانگ و گلیکمن (۱۹۹۸) و درگیری تحصیلی ریو و تسینگ (۲۰۱۱) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه های تحقیق علاوه بر شاخص های آمار توصیفی از جمله میانگین و انحراف استاندارد از آزمون های آمار استنباطی مانند آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد ی بین روش های تدریس و سبک مدیریت کلاس با درگیری تحصیلی (مورد مطالعه دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر دورود) رابطه معنادار وجود دارد. همچنین نتایج رگرسیون چندگانه به شیوه گام به گام نشان داد از بین سبک های تدریس، سبک تسهیل کننده به تنهایی ۱۵ درصد از واریانس درگیری تحصیلی و از بین سبک های مدیریت کلاس، سبک مدیریت مداخله گر ۱۳ درصد از واریانس درگیری تحصیلی را تبیین می نمایند.

Keywords:

سبک های تدریس , سبک های مدیریت کلاس , درگیری تحصیلی.