گویش سنجی گونه های زبانی رایج در حدفاصل جنوب استان همدان تا شمال استان خوزستان: با استفاده از رویکرد فاصله لونشتاین

گویش سنجی، رویکردی رایانشی، کمی و آماری است که در آن تفاوت های زبانی در گستره جغرافیایی معین، با استفاده از روش های مشخص بررسی می شود. در پژوهش پیش رو، فاصله زبانی گونه های رایج در حدفاصل جنوب استان همدان تا شمال استان خوزستان و نحوه توزیع منطقه ای آن ها با استفاده از رویکردی نوین در گویش سنجی بررسی شده است. این گونه های زبانی عمدتا لکی و لری هستند. این پژوهش به روش کتابخانه ای و میدانی انجام شده است. بنابراین، برای انجام آن، فاصله زبانی معادل ۱۰۰ واژه در ۸۰ جایگاه با استفاده از فاصله لونشتاین در بسته نرم افزاری Rug/L۰۴ سنجش و اندازه گیری شده است. بروندادهای حاصل از تحلیل فاصله های زبانی به صورت نقشه ها و نمودارهای قابل تفسیر و تحلیل های آماری ارائه می گردد. عمده ترین دستاوردهای این پژوهش عبارت اند از: ۱. خوشه بندی گونه های زبانی؛ ۲. نحوه توزیع زبانی- جغرافیایی آن ها در طول پیوستار زبانی. بررسی تفاوت های آوایی-واژگانی میان داده های زبانی گردآوری شده نیز ماهیت پیوستاری بودن این گونه های زبانی را تایید می کند. از این رو، در یک سر پیوستار، گونه های زبانی لکی و لری لرستانی و در سر دیگر آن گونه های زبانی لری بختیاری واقع شده اند.

گویش سنجی گونه های زبانی رایج در حدفاصل جنوب استان همدان تا شمال استان خوزستان: با استفاده از رویکرد فاصله لونشتاین Keywords:

گویش سنجی , فاصله لونشتاین , تناوب آوایی , لری بختیاری , لری لرستانی , لکی