بررسی اهمیت آموزش و پرورش در قوانین داخلی جمهوری اسلامی ایران

اساس جامعه و استمرار حیات اجتماعی بر مبنای نظم بنا نهاده شده است، نظم از طریق هنجارهای اجتماعی رسمی و غیررسمی و نهادهای اجتماعی استقرار و استمرار می یابد. مهم ترین عامل ثبات و یکپارچگی و در نهایت نظم و توسعه جامعه نهادها و سازمان های اجتماعی اند که به دو بخش اساسی و غیراساسی تقسیم می شوند، همچنین نهادها از حیث ابعاد به بزرگ، متوسط وکوچک طبقه بندی می شوند. آموزش و پرورش اساسی ترین نهاد اجتماعی از حیث ماموریت که تربیت نیروی انسانی و تبدیل منابع به سرمایه انسانی است و از منظر ابعاد نیز بزرگ ترین نهاد جامعه محسوب می شود به گونه ای که می توان از آن به ابرسازمان تعبیر کرد. وزارت آموزش و پرورش نیز پهن پیکر ترین وزارت دولت از حیث ساختار اداری و تاثیرگذار ترین از جهت توسعه و سلامت جامعه است. وزارت آموزش و پرورش را می توان وزارت تاسیسی (تاسیس کننده بسیاری از فرآیندها و رویه های مطلوب)، تعدیلی (تعدیل کننده بسیاری از کژکارکردی های جامعه)، تکمیلی (تکمیل کننده بسیاری از نواقص) و تعطیلی (توقیف کننده بسیاری از رویه های نادرست) برشمرد. در مقایسه با سایر وزارتخانه ها هیچ وزارتخانه ای به میزانی که وزارت آموزش و پرورش نقش تاسیسی، تکمیلی، تعدیلی و تعطیل کنندگی ایفا می کند؛ نمی تواند نقش آفرینی کند به همین روی، در ادبیات توسعه، مهم ترین نهاد توسعه، آموزش و پرورش، مهم ترین سازمان توسعه، مدرسه، مهم ترین واحد توسعه، کلاس درس و مهم ترین کارگزار توسعه را معلمان قلمداد می کند. بر این اساس حد توسعه و پیشرفت هر جامعه ای را حد نهاد آموزش و پرورش آن معین می سازند.در این تحقیق به بررسی اسناد و مدارک به روش توصیفی در مورد اهمیت آموزش و پرورش در قوانین داخلی جمهوری اسلامی ایران پرداخته شده است .

Keywords:

واژگان کلیدی: آموزش و پرورش , قوانین داخلی