بررسی طراحی آموزشی مبتنی بر بازی و تاثیر آن بر همکاری کودکان

امروزه همه ی جهان در پی یافتن راه ها و روش هایی جدید برای برطرف کردن نیاز‎های یادگیری نسل جدید و ارتقا سطح آموزش ها و مهارت های آنان هستند. فراگیری و تنوع بازی ها می تواند، آموزش و یادگیری مبتنی بر بازی را در تمامی سطوح تقویت کند. هنگامی که بازی ها را براساس هدف آنها طبقه بندی می کنیم، شاهد طیف وسیعی خواهیم بود که از جسم تا روح، علم تا هنر و از نیمکره ی راست تا چپ مغز را شامل می شود. بدین گونه ما شاهد رشد و پرورش کامل و همه جانبه ی کودک خود خواهیم بود با این همه، هر چه بشر پیشرفت کرد و جلو رفت، فهمید که باید به ریشه ی خویش بازگردد. در رابطه با همین مقاله، امر مهم آموزش و یادگیری مبتنی بر بازی، همه ی ما با کمی دقت خواهیم فهمید که به طور طبیعی و غریزی، انسان از همان بدو تولد آموزش و یادگیری از راه بازی می آموزد.(نخعی ۱۴۰۰) در بازی است که کودکان از خود غافل می شوند و به دیگران و همکاری و دوستی با آن ها نزدیک می شوند و همین باعث می شود پایه و اساس زندگی اجتماعی او پایه ریزی گردد.تجارب اجتماعیی مهمترین عامل سازنده ی فرد می باشد.( فتحی،۱۳۸۴) کودکان شیوه همکاری و تبادلات با دیگران و رعایت حقوق دیگران را از طریق بازی می آموزد. بسیاری از بازی های کودکان در حقیقت تقلیدی از فعالیت های بزرگسالان است. کودک در این بازی ها، به تکرار فعالیت های بزرگسالان می پردازد. ازآنجا که فعالیت بزرگسالان در نخستین محیط کودک یعنی خانواده، تقریبا یکسان است، بازی های کودکان خردسال شباهت فراوانی به یکدیگر دارند.هدف از پژوهش حاضر بررسی طراحی آموزشی مبتنی بر بازی و تاثیر آن بر همکاری کودکان می باشد و روش تحقیق این پژوهش روش ترکیبی با طرح همسو سازی انتخاب گردید

Keywords:

واژگان کلیدی: کودکان , آموزش , بازی , همکاری