رابطه تفکر انتقادی وتفکر خلاق با خودکارامدی تحصیلی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر شوش در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲

هدف مقاله حاضر تعیین رابطه تفکر انتقادی و تفکر خلاق با خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر شوش در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بود. برای این منظور از روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی استفاده شد. جامعه آماری مورد مطالعه شامل ۲۳۳۴ نفر و حجم نمونه براساس فرمول مورگان، تعداد ۳۱۳ نفر برآورد و با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه استاندارد تفکر انتقادی کالیفرنیا فاسیون و فاسیون (۱۹۹۷)، پرسشنامه خلاقیت تورنس (۱۹۹۲)، و پرسشنامه خودکارآمدی دانش آموز جینگ و مورگان (۱۹۹۹)، استفاده گردید و به منظور تحلیل نتایج آزمون از ضریب همبستگی و رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج حاصل از اجرای آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان می دهد که بین دو متغیر تفکر انتقادی و تفکر خلاق با خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر شوش رابطه وجود دارد. همچنین بر اساس یافته ها مشخص شد که بین مولفه های تفکر انتقادی و مولفه های تفکر خلاق با خودکارآمدی تحصیلی رابطه وجود دارد.

Keywords:

تفکر انتقادی , تفکر خلاق , خودکارآمدی تحصیلی