طراحی آرامستان و یادمان ها بر اساس الگوی معماری منظر ایرانی

رابطه پیچیده بین طراحی معماری آرامگاه ها و بناهای تاریخی و منظر ایرانی، زمینه مطالعه جذابی را به ویژه برای کسانی که در زمینه معماریمنظر هستند، ارائه می دهد. این مقاله به بررسی چگونگی تاثیر عناصر منحصر به فرد مناظر طبیعی و فرهنگی ایران بر طراحی معماری آرامگاهها و بناهای تاریخی آن می پردازد، موضوعی که در ادبیات معماری منظر به طور گسترده مورد بررسی قرار نگرفته است. فرضیه اولیه اینپژوهش این است که طرح های معماری این سازهها صرفا تصمیم گیری زیبایی شناختی نیست، بلکه ریشه عمیقی در ملیله های فرهنگی،تاریخی و محیطی ایران دارد. برای کشف این تعامل پیچیده، اهداف این مطالعه عبارتند از: بررسی تاثیرات تاریخی و فرهنگی بر طراحیآرامگاه و بنای تاریخی. تجزیه و تحلیل چگونگی ادغام عناصر منظر در این ساختارها؛ و درک نقش این طرح های معماری در شکل دادنبه معماری منظر ایران. سوال پژوهشی که این تحقیق را هدایت می کند این است: منظر ایرانی و بافت فرهنگی آن چگونه طراحی معماریآرامگاه ها و بناهای تاریخی آن را شکل داده است؟روش به کار گرفته شده شامل یک رویکرد چند رشته ای است که از متون تاریخی،تحلیل معماری و نظریه منظر استخراج می شود. منابع کلیدی شامل آثار محققانی مانند پیرنیا (۱۳۷۸) در مورد معماری ایرانی اسلامی ومعتمد (۲۰۰۷) در مورد اصول باغ های ایرانی و تاثیر آن ها بر رویه های معماری گسترده تر است. این پژوهش با تجزیه و تحلیل این منابعهمراه با مشاهدات میدانی و نقدهای معماری، بر آن است تا درک جامعی از موضوع ارائه دهد. این مقاله نه تنها به گفتمان آکادمیک درمعماری منظر می افزاید، بلکه بینش هایی را برای متخصصان علاقه مند به ادغام زمینه های فرهنگی و محیطی در طراحی ارائه می دهد. بهدنبال پاسخ به این سوال است که آیا زبان معماری آرامگاه ها و بناهای تاریخی ایران می تواند الگویی برای شیوه های معماری منظر معاصر،بهویژه در محیط های غنی فرهنگی ارائه کند؟

Keywords:

معماری ایرانی , معماری منظر , طراحی آرامگاه و بنای تاریخی , نمادگرایی مذهبی , سازگاری با محیط