کاربرد فسفولیپیدها در جیره غذایی آبزیان برای بهبود مدیریت پرورشی آبزیان

با مناسب نمودن جیره غذایی و میزان مصرف آن، می توان به افزایش تولید، سرعت رشد و نهایتا به یک تولید اقتصادی مطلوب دست یافت ، در غیر اینصورت علاوه بر کاهش رشد و پایین آمدن میزان تولید، هزینه ها نیز افزایش می یابد و توجیه اقتصادی تولید ماهی را تحت تاثیر قرار می دهد. زیرا کارایی یک غذا علاوه بر کیفیت آن به مدیریت غذادهی نیز وابسته است . میزان غذا، تعداد دفعات غذادهی ، روشهای غذادهی و برنامه روزانه غذایی به خصوص تهیه غذای فرموله شده مناسب و همچنین افزودن مکمل های غذایی به جیره جهت بالا بردن کارایی جیره بیش از پیش نمایان میگردد. به طور کلی چربی ها، در تامین انرژی ، رشد، تشکیل غشا سلولی ، ایمنی ، تامین اسیدهای چرب ضروری ، تکثیر سلولها و جذب غذا نقش دارند. فسفولیپید یک اسم کلی برای همه ی چربی های حاوی فسفر می باشد و با توجه به تاثیرعملکرد مثبت فسفولیپیدها روی انواع ماهیان باید به مقادیر و نوع فسفولیپید مصرفی توجه خاصی داشت . از نقطه نظر زیستی ، فسفولیپیدها بخش مهمی از غشاء سلولی بوده و برای عملکرد طبیعی سلول و اندامها حیاتی هستند. یافتن جایگزین مناسب جهت تداوم رشد و توسعه صنعت آبزی پروری در سالهای آینده و همچنین حفظ منابع دریایی برای آیندگان امری اجتناب ناپذیر است . علاوه بر این تقاضای زیاد برای منابع قابل دسترس منابع دریایی ، فشار قابل ملاحظه ای بر بازار جهانی و پیرو آن بر قیمت غذا خواهد داشت ، که می توان آن را بهینه و اقتصادی کرد.

Keywords:

آبزیان , فسفولیپید , لسیتین , افزایش رشد و توجیه اقتصادی