اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر سبک های دلبستگی زوجین در آستانه طلاق

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر سبک های دلبستگی زوجین در آستانه طلاق بوده است. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و از طرح پیش آزمون پس آزمون همراه با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل زوجین در آستانه طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای شهر ساری در سال ۱۴۰۲ بوده است. روش نمونه گیری بصورت در دسترس بود و با استفاده از این روش از بین جامعه آماری تعداد ۲۸ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش(۱۴ نفر) و کنترل (۱۴ نفر) گمارده شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه سبک های دلبستگی استفاده شد. سپس آزمودنی های گروه آزمایش به مدت ۸هفته، هر هفته در یک جلسه درمان۹۰ دقیقه ای درمان شناختی رفتاری را دریافت نموده اند و گروه کنترل مداخله خاصی را دریافت ننمودند. پس از آن پس آزمون بر روی هر دو گروه انجام شد. یافته ها نشان داد نمرات سبک های دلبستگی زوجین در پس آزمون گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل معنی دار شده است. بر این اساس می توان نتیجه گرفت که درمان شناختی رفتاری بر سبک های دلبستگی زوجین در آستانه طلاق تاثیر دارد.

Keywords:

درمان شناختی رفتاری , سبک های دلبستگی , زوجین در آستانه طلاق.