ضرورت نوآوری در سیستم آموزش و پرورش

نوآوری در آموزش شامل فرآیندهای آموزش از طریق خالقیت و نوآوری است. منظور از فرآیندهای آموزش خالقیت هرگونه آموزشی است که سعی در ایجاد تفکر و عملکرد خلاقانه دانش آموزان دارد. در حالی که آموزش نوآورانه به اجرای شیوه های نوآوری در آموزش اشاره دارد تا یادگیری را برای دانش آموزان جالبتر و موثرتر کند.نوآوری در آموزش و خالقیت در یادگیری، نقشهای جدید و مهمی را برای یادگیرنده و معلم پیشبینی میکند که عمدتا به عنوان مربی، مدرس و تسهیلگر در فرآیند یادگیری عمل مینماید. یک دستگاه ساخت یک کشور غربی را می توان خرید و به سرعت به یک کشور دور دست انتقال داد، اما یک نهاد اجتماعی به وسعت آموزش و پرورش چیزی نیست که بتوان آن را به سرعت از جایی به جایی انتقال داد. آن چه در کشور ما در تاسیس و ترویج آموزش و پرورش غربی روی داد، فرار از فرهنگ اسالمی و ملی جامعه و تقلید از غرب بود. نظام جدید، به علت آن که از خارجوارد شده و از نظام جاری جامعه گسیخته بود، اولا در ذهن توده های مردم جایگاه مناسب خود را نیافته بود و ثانیا چون نتیجه ی رشد طبیعی خود جامعه نبود با سایر نهادهای اجتماعی و بخش های مختلف جامعه تناسب و هماهنگی الزم را نداشت. این نظام هر چند در غرب مفید واقع شده بود ولی در کشور ما به منزله میوه ای بود که آن را بر درختی بسته باشند. بررسی رابطه میان یادگیری سازمانی و نوآوری و نحوه تاثیرپذیری عملکرد از این رابطه، از جمله عواملی است که در طی چند سال گذشته ذهن محققان را به خود مشغول کرده است. غالب تحقیقات گذشته به بررسی رابطه یک سویه تاثیر یادگیری سازمانی بر نوآوری پرداختهاند، در حالی که با توجه به محیط پویایی که سازمانها در آن به سر میبرند، کوچکترین تغییری در یک سیستم، تاثیر خود را بر دیگر سیستم- های درون سازمان نشان خواهد داد. از همین روی، بررسی رابطه دینامیکی بین یادگیری سازمانی و نوآوری، شناخت عواملی که موجب ارتباط این دو متغیر در سازمان ها میشوند و تاثیر این رابطه بر عملکرد سازمان در دراز مدت و پیشبینی سطح عملکرد آتی سازمان در تصمیمگیری مدیران برای ارتقای سطح یادگیری و نوآوری اثرخواهد داشت

Keywords:

نوآوری , آموزش , سازمان , یادگیری , نهاد اجتماعی