بررسی رابطه بین مدیریت منابع انسانی سبز و عملکرد محیطی با توجه به نقش میانجی رفتار دوست دار محیط کارکنان و نقش تعدیلگر فرهنگ خدمت در شبکه بهداشت و درمان شهرستان ترکمن

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین مدیریت منابع انسانی سبز و عملکرد محیطی با توجه به نقش میانجی رفتار دوست دار محیط کارکنان و نقش تعدیلگر فرهنگ خدمت در شبکه بهداشت و درمان شهرستان ترکمن می باشد. این پژوهش، به لحاظ روش جزء تحقیقات توصیفی – پیمایشی، و از نظر نحوه گردآوری اطلاعات از زمره تحقیقات همبستگی و از نظر هدف، کاربردی می باشد. در این تحقیق از ابزار پرسشنامه برای جمع آوری داده ها بهره گیری شده است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان شبکه بهداشت و درمان شهرستان ترکمن که تعداد آن ها برابر با ۴۲۰ نفر است. براساس جدول کرجسی و مورگان حجم نمونه برابر ۲۰۱ نفر می شود که بمنظور جلوگیری از اثرات منفی پرسشنامه های ناقص و عدم بازگشت آنها، حجم نمونه ۲۱۰ نفر در نظر گرفته شد که با استفاده از روش تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. برای بررسی فرضیات تحقیق از تکنیک تحلیل عاملی و آزمون مدل معادلات ساختاری بهره برده شده است و از نرم افزار اسمارت پی.ال.اس. استفاده گردید. یافته های تحقیق نشان می دهد، بین مدیریت منابع انسانی سبز، عملکرد محیطی و رفتار دوست دار محیط کارکنان رابطه معنی داری وجود دارد. بین رفتار دوست دار محیط کارکنان و عملکرد محیطی رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد نقش میانجی رفتار دوست دار محیط در بین رابطه های مورد بررسی ایفاء می گردد و نقش تعدیلگر فرهنگ خدمت نیز مورد تائید قرار گرفت.

Keywords:

مدیریت منابع انسانی سبز , عملکرد محیطی , رفتار دوست دار محیط کارکنان , فرهنگ خدمت