نقش متغیر میانجی پیوند شغلی در ارتباط تاب آوری سازمانی با عملکرد کارکنان ادارات ورزش شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش متغیر میانجی پیوند شغلی در ارتباط تاب آوری سازمانی با عملکرد کارکنان ادارات ورزش شهر تهران انجام گرفت. روش با توجه به هدف، کاربردی و از نظر روش، از نوع توصیفی-همبستگی است. گردآوری داده ها به صورت میدانی انجام پذیرفت. جامعه آماری تحقیق شامل ۱۰۰۰ نفر کارکنان ادارات ورزش شهر تهران بود. حجم نمونه آماری بر اساس جدول مورگان ۲۷۴ نفر ارزیابی شد که با توجه به جامعه آماری، نمونه گیری به روش تصادفی طبقه ای ، به منظور همگن کردن گروه ها، از میان کارکنان و مدیران انجام شد. به منظور مطالعه و بررسی اهداف این پژوهش از پرسشنامه های استاندارد تاب آوری سازمانی کریمی (۱۳۹۹)، عملکرد سازمانی امیری (۱۳۹۲) و پیوند شغلی سید علی (۱۳۹۳) استفاده شد. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها با روش نظر سنجی دلفی توسط اساتید راهنما، مشاور و نیز ۱۰ نفر از متخصصین (اساتید تربیت بدنی و علوم ورزشی) تایید گردید. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ بیش تر از ۷/۰ تایید شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و در سطح آمار استنباطی از آزمون کولموگروف اسمیرنف و معادلات ساختاری برای آزمون فرضیات تحقیق استفاده شد. نرم افزار SPSS و نرم افزار Smart PLS در این تحقیق مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که مولفه های تاب آوری سازمانی و پیوند شغلی قابلیت پیش بینی عملکرد سازمانی در کارکنان این ادارات را داشته و پیوند شغلی میانجی معناداری در ارتباط بین تاب آوری و عملکرد سازمانی کارکنان ادارات ورزش شهر تهران است.

Keywords:

پیوند شغلی