بررسی اثر میکوریزا بر رشد، تغذیه فسفر و تولید زیست توده در آویشن باغی و آویشن شیرازی در شرایط تنش خشکی

پاسخ گیاهان آویشن باغی و شیرازی به تلقیح با قارچ میکوریزا (تلقیح و عدم تلقیح با Funneliformis mosseae) در سطوح آبیاری مختلف (آبیاری ۱۰۰% ظرفیت زراعی (نرمال بدون تنش)؛ آبیاری ۷۵% ظرفیت زراعی (تنش متوسط)؛ آبیاری ۵۰% ظرفیت زراعی (تنش شدید)؛ در شرایط گلخانه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تلقیح با میکوریزا منجر به بهبود ۱۰۰ درصدی حجم ریشه، ۱۵۹ درصدی وزن خشک ریشه، ۷۷ و ۹۶ درصدی وزن تر و خشک اندام هوایی و ۹۸ درصدی کارایی مصرف آب در شرایط نرمال آبیاری و در برخی موارد در شرایط تنش ملایم شد. نتایج حاصل از ارزیابی کارایی تلقیح میکوریزا در شرایط آبیاری مختلف نیز نشان داد که اثربخشی تلقیح میکوریزا با افزایش شدت تنش به طور چشم گیری کاهش یافت. محتوای فسفر اندام هوایی آویشن باغی و شیرازی با اعمال تنش خشکی کاهش یافت. علاوه براین، تلقیح با میکوریزا محتوای فسفر ریشه را ۱۴ درصد در آویشن باغی افزایش داد. در آویشن شیرازی، درصد فسفر در شرایط تنش شدید و تلقیح با میکوریزا ۶۳ درصد نسبت به عدم تلقیح افزایش یافت. در حالی که در آویشن باغی جذب فسفر ریشه ۱۷۰ درصد در شرایط نرمال و تنش ملایم توسط تلقیح میکوریزایی بهبود یافت، در شرایط تنش شدید، تلقیح با میکوریزا کارایی لازم را جهت بهبود جذب فسفر نداشت. این در حالی بود که در آویشن شیرازی، در شرایط اعمال ۷۵ و ۵۰ درصد ظرفیت زراعی، به ترتیب جذب فسفر ۷۵ و ۲۱۵ درصد توسط تلقیح میکوریزا بهبود یافت.

Keywords:

تلقیح میکوریزایی , جذب فسفر , کارایی مصرف آب , کم آبیاری