بررسی تاثیر زمین لرزه بر سازه های انسان ساز در مجاورت خطوط ساحلی، (مطالعه موردی، زمین لرزه ۱۱ تیر ۱۴۰۱، سایه خوش)

ناحیه ساحلی از حساس ترین مناطقی است که به دلیل ماهیت پویای آن همواره در حال تغییر است. وقوع هرگونه تغییر در این چنین مناطقی می تواند تغییرات عمده ای در عملکرد مناطق ساحلی ایجاد کند. در ۱۱ تیر ۱۴۰۱ سه زمین لرزه شدید و متوالی در منطقه ساحلی سایه خوش رخ داد. در اثر این زمین لرزه ها مرکز پرورش میگوی سایه خوش دچار آسیب جدی شد. در این مطالعه با به کارگیری تکنیک های RS و GIS میزان تاثیرگذاری زمین لرزه بر منطقه ساحلی موردنظر بررسی شده است. با استفاده از داده های ماهواره سنتینل-۱ و به کارگیری تکنیک DInSAR، نقشه همدوسی، تداخل سنجی راداری نقشه تغییرات قائم منطقه تولید شده است که جهت مشخص کردن میزان بالاآمدگی یا فرونشست سطح زمین مورداستفاده قرارگرفته است. با استفاده از داده های ماهواره سنتینل-۲، لندست-۵ و لندست-۸ و به کارگیری تکنیک نسبت باندی، وضعیت حوضچه های مزرعه و خط ساحلی منطقه مشخص شد. سطح منطقه در ناحیه شمال غربی مزرعه به شکل بالاآمدگی (تا ۲/۰ متر) و در نواحی شرقی مزرعه در امتداد ساحل به شکل فرونشست (تا ۱/۰- متر) تغییر داشته است. نتایج نسبت باندی نشان می دهد پس از پنج روز از وقوع زمین لرزه ها ۱۸۹ حوضچه از آب تخلیه شده است، و از طرفی میزان انتقال خط ساحلی (قبل و بعد از زمین لرزه) در نواحی نزدیک به کانال های مزرعه و دهانه های ورودی رود ها به شکل میانگین ۳۰- متر بوده است. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد جانمایی اولیه برای طراحی و احداث فعالیت های اقتصادی، عمر مفید سازه های مورد استفاده را کاهش می دهد. بنابراین نوع سیستم سنتی پرورش میگوی احداث شده در منطقه منطقی نبوده و همواره در معرض آسیب های شدید است.

Keywords:

سایه خوش , سنتینل-۱ , سنتینل-۲ , زمین لرزه , مزرعه پرورش میگو