ارزیابی برخی صفات زراعی ژنوتیپ های مختلف کنجد تحت کاربرد اسید هیومیک و عدم کاربرد آن با استفاده از روش های آماری چندمتغیره

اهداف: هدف از این تحقیق بررسی روابط بین صفات در ژنوتیپ های مختلف کنجد و تعیین صفات موثر بر عملکرد دانه در شرایط عدم کاربرد و کاربرد اسید هیومیک بود.مواد و روش ها: این آزمایش در دو شرایط عدم کاربرد اسید هیومیک (کنترل) و کاربرد اسید هیومیک (۲۵۰ گرم در ۱۰۰۰ لیتر آب) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در شهر ابرکوه اجرا شد. ژنوتیپ های کنجد شامل ورامین ۲۸۲۲، هلیل، دشتستان ۲، دشتستان۵، داراب ۱، داراب ۱۴، یزد، جیرفت ۱۳ و صفی آباد بودند.یافته ها: ضرایب همبستگی بین عملکرد دانه با صفات عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، وزن هزار دانه، درصد روغن و پروتئین، تعداد شاخه فرعی و تعداد دانه در کپسول در هر دو شرایط آزمایش مثبت و معنی دار بود. با تجزیه رگرسیون گام به گام، صفات تعداد شاخه فرعی و وزن هزار دانه در شرایط کنترل و صفت تعداد دانه در کپسول در شرایط کاربرد اسید هیومیک وارد مدل رگرسیون شدند. در تجزیه علیت، تعداد شاخه فرعی در شرایط کنترل و تعداد دانه در کپسول در شرایط کاربرد اسید هیومیک بیشترین اثر مستقیم و مثبت را بر عملکرد دانه داشت. ژنوتیپ های مورد مطالعه با استفاده از تجزیه خوشه ای در سه گروه مجزا قرار گرفتند.نتیجه گیری: صفت تعداد شاخه فرعی در شرایط کنترل و تعداد دانه در کپسول در شرایط کاربرد اسید هیومیک به عنوان یکی از مهم ترین صفات موثر بر عملکرد دانه در ژنوتیپ های کنجد بود. براساس نتایج تجزیه خوشه ای، ژنوتیپ های دشتستان۲ و داراب۱۴ برتر بودند و بنابراین می توان از این ژنوتیپ ها برای رسیدن به عملکرد بالا استفاده کرد

Keywords:

تجزیه خوشه ای , تجزیه علیت , رگرسیون گام به گام , ضریب همبستگی , عملکرد دانه