مفهوم به رسمیت شناختن دولت بر اساس حقوق بین الملل؛ مطالعه موردی طالبان در افغانستان

از زمانی که طالبان در آگوست ۲۰۲۱ قدرت را در دست گرفت، هیچ کشوری طالبان را به عنوان دولت جدید افغانستان به رسمیت نشناخته است. سوال اصلی این مقاله این است که چگونه به رسمیت شناختن یا عدم شناسایی ممکن است برای دولت طالبان از جانب دولت ها و حقوق بین الملل اتفاق افتد؟ هدف این مقاله، بررسی حقوقی وضعیت طالبان، در افغانستان به عنوان همسایه ی مرزی ایران است و از آن جهت اهمیت و ضرورت دارد که تاکنون غیر از یادداشت ها و اخبار ژورنالیستی، در این زمینه، پژوهشی انجام نشده است. یافته ها حاکی از آن است که جامعه بین المللی ممکن است بخواهد امکان به رسمیت شناختن رسمی را به عنوان انگیزه روی میز نگه دارد، از این رو، به نظر می رسد محتمل ترین سناریو برای ماه ها و سال های آینده، فراهم کردن برخی از قواعد حقوقی مانند حقوق بشر و تساهل در قواعد بین المللی از جانب دولت طالبان باشد. در واقع اگر دولت افغانستان، به سمت یک رژیمی پیش رود که کنترل موثری بر کشور داشته باشد، و به هنجارهای بین المللی احترام می گذارد؛ می تواند به شناسایی دفاکتو در آینده از طرف برخی از دولت ها امیدوار باشد. از طرف دیگر از دیدگاه حقوق بین الملل با توجه به رای مشهور دیوان بین المللی دادگستری در رابطه با جدائی کوزوو و عدم شناسایی آن از طرف کشورها و بحث حقوق بین الملل در رابطه با شناسایی، مسئله طالبان بسیار پیچیده است. طالبان، دست به استقلال یک جانبه زد این در حالی بود که رویه های حقوق بین الملل بر شناسایی کشور تازه تاسیس اول از طرف همسایگان، بعد جامعه بین الملل تاکید می کنند که نگرش هردو نسبت به این استقلال منفی بود و هیچ کشوری حاضر به شناسایی اقلیم نشد. برهمین اساس دولت قبلی طالبان از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ تنها توسط پاکستان، امارات متحده عربی و عربستان سعودی به رسمیت شناخته شد، اگرچه در آن زمان طالبان، قدرت ارضی کنونی را بر تمام کشور نداشت. روش تحقیق، توصیفی-تحلیلی است.

Keywords:

استقلال , جدائی , حق تعیین سرنوشت , حقوق بین الملل , طالبان