بررسی رابطه بین مدیریت سود افزایشی و کاهشی بر پایداری در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

صورت سود و زیان، یکی از صورتهای مالی اساسی است که این هدف را برآورده می سازد. محصول صورت سود و زیان، سود خالص است و یکی از اطلاعات مالی بسیار مهمی است که توسط سرمایه گذاران و سایر استفاده کنندگان صورتهای مالی استفاده می گردد. ولی باید به این نکته توجه شود که سود به عنوان مهمترین منبع اطلاعاتی، امکان دارد منعکس کننده عملکرد واقعی شرکتها و مدیریت آنان نباشد, زیرا به دلیل قابلیت انعطاف ذاتی استانداردهای حسابداری، تفسیر و به کارگیری روش های حسابداری در بسیاری از موارد تابع قضاوت و اعمال نظر مدیران می شود اما اهداف مدیریت با سهامداران هماهنگ نیست. این کار با نزدیک کردن سود گزارش شده به میزان سود مورد نظر انجام می شود. اختیار عمل مدیران در خصوص استفاده از اصول تحقق و تطابق درآمدها و هزینه ها ، انجام برآورد و پیش بینی و همچنین اعمال روش هایی نظیر تغییر در روش ارزیابی موجودی کالا، استهلاک داریی ها، انتخاب بین هزینه جاری یا سرمایه ای، هزینه های تحقیق و توسعه و امثال آن از جمله مواردی هستند که موجب می شود مدیران فرصت کافی جهت اعمال نظرات خود برای تغییر سودشرکت را داشته باشند. به همین علت، علاوه بر کمیت سود، باید به کیفیت آن نیز توجه شود. هدف مقاله حاضر بررسی رابطه بین مدیریت سود افزایشی و مدیریت سود کاهشی بر پایداری سود در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. نمونه آماری پژوهش شامل ۱۰۶ شرکت برای دوره های ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۶ است. فرضیه های پژوهش با استفاده از رگرسیون حداقل مربعات معمولی (OLS) و داده های ترکیبی و نرم افزار Eviews تجزیه وتحلیل شده است. نتایج بدست آمده از فرضیات پژوهش نشان می دهد که بین مدیریت سود افزایشی و مدیریت سود کاهشی و پایداری سود در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران رابطه منفی معناداری وجود دارد.

Keywords:

مدیریت سود افزایشی , مدیریت سود کاهشی , پایداری سود