برابری جنسیتی در بخش های آموزش و بازار کار به تفکیک استان های ایران

تاثیر استفاده از ظرفیت های کلیه اقشار جامعه از جمله بانوان در فرآیند رشد و توسعه در پژوهش های متعدد مورد تاکید قرار گرفته است. اما، نابرابری جنسیتی در دستیابی به امکانات و فرصت ها یکی از موانع بهره برداری از ظرفیت بانوان در بخش های مختلف شناخته می شود. اگرچه در سال های اخیر پیشرفت های قابل توجهی در دستیابی برابر زنان و مردان به امکانات و فرصت های آموزشی صورت گرفته اما سوالی که مطرح می شود این است که آیا دستیابی برابر به امکانات و فرصت های آموزشی به بازار کار نیز تسری یافته است؟ از این رو، این پژوهش با هدف رتبه بندی و مقایسه وضعیت استان های ایران از نگاه برابری جنسیتی در بخش های آموزش و بازار کار در سال ۱۳۹۵طراحی شده و برای رتبه بندی و تلفیق نماگرها از روش تاپسیس استفاده شده است. علاوه بر آن، با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون ارتباط برابری در آموزش با برابری در بازار کار نیز مورد ارزیابی قرار گرفته است. یافته ها حاکی از آن است که استان های اصفهان، کرمان، گیلان و البرز در گروه استان های با بالاترین میزان برابری جنسیتی در بخش آموزش قرار دارند؛ درحالی که استان های قزوین، خراسان شمالی و آذربایجان غربی بیشترین برابری جنسیتی در بازار کار را نشان می دهند. بر اساس یافته ها، استان های با بیشترین برابری جنسیتی در بخش آموزش الزاما در بازار کار از منظر برابری جنسیتی در جایگاه برتری قرار ندارند. همچنین، علی رغم افزایش برابری جنسیتی در بخش آموزش در سال های اخیر بین برابری جنسیتی در این بخش با برابری جنسیتی در بازار کار ارتباط معنی داری مشاهده نمی شود. در حالی که رابطه برابری جنسیتی در بخش آموزش با امید به زندگی بانوان،مثبت و معنی دار و با باروری جوانان منفی و معنی دار است.

برابری جنسیتی در بخش های آموزش و بازار کار به تفکیک استان های ایران Keywords:

آموزش , بازار کار , برابری جنسیتی , روش تاپسیس