بررسی رابطه سبک های یادگیری شناختی با خودکارآمدی دانش آموزان

در دنیای فعلی حوزه یادگیری در زمره فعالیت شناختی قرار می گیرد. هم چنین با توجه به قرار گرفتن مقوله خودکارامدی ذیل نظریه شناختی- اجتماعی شناسایی عوامل موثر بر خودکارامدی تحصیلی دانش آموزان امری ضروری است. ازاین رو هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک های یادگیری شناختی (همگرا، واگرا، جذب کننده و انطباق یابنده) با خودکارامدی دانش آموزان دوره دوم ابتدایی بود که با روش علی- مقایسه ای انجام شده است. فرض اصلی در این پژوهش این بود که بین سبک های یادگیری شناختی (همگرا، واگرا، جذب کننده و انطباق یابنده) با خودکارامدی دانش آموزان رابطه وجود دارد. جامعه آماری شامل دانش آموزان دوره دوم ابتدایی منطقه ۲ آموزش وپرورش استان قم در نیمه اول سال ۱۴۰۲ بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۲۰۰ دانشآموز دختر و پسر را انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه سبک های یادگیری کلب (۱۹۹۹) و پرسشنامه خودکارامدی شرر (۱۹۸۲) جمع آوری گردید. داده ها با روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که میزان یادگیری شناختی دانش آموزان با توجه به خودکارامدی آنان متفاوت نبود اما در جنسیت های مختلف دختر و پسر خودکارامدی متفاوت داشتند و دختران نسبت به پسران خودکارامدی بیشتری در تحصیل نشان دادند.

Keywords:

سبک های یادگیری شناختی , خودکارامدی , دانش آموزان , دوره دوم ابتدایی