رابطه بین تعامل معلم-دانش آموز با سرزندگی تحصیلی با در نظر گرفتن نقش واسطه ای جهت گیری هدف

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین تعامل معلم-دانش آموز با سرزندگی تحصیلی با در نظر گرفتن نقش واسطه ای جهت گیری هدف در بین دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهم قم بود. پژوهش حاضر ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر نحوه جمع آوری داده ها، میدانی است. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزن دختر مقطع متوسطه دوم شهرقم می باشند که در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ در یکی از مدارس منطقه ۲ قم مشغول به تحصیل بودند. بر اساس استعلام به عمل آمده تعداد این دانش آموزان ۲۵۰۰ نفر است. از این تعداد، تعداد ۳۰۰ نفر بر اساس نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه های پژوهش بر روی آن ها اجرا شد. ابزارهای گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه سرزندگی تحصیلی حسین چاری و دهقانی زاده (۱۳۹۱)، پرسشنامه تعامل معلم دانش آموز وبلز و همکاران (۱۹۹۳) و پرسشنامه جهت گیری هدف الیوت و مک گریگور (۲۰۰۱) بود. داده های پژوهش بعد از اجرا تحلیل شدند و نتایج و یافته ها موردبحث قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین سرزندگی تحصیلی با متغیرهای حمایت و هدایت معلم، عدم اطمینان معلم، کنترل و جهت دهی معلم، عملکردگریشی، عملکرد اجتنابی، تسلط گرایشی و تسلط اجتنابی به ترتیب به میزان ۱۵/۰، ۷۴/۰، ۰۹/۰، ۳۲/۰، ۳۴/۰، ۴۱/ و ۱۸/۰ رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد؛ بنابراین برای افزایش سرزندگی تحصیلی می بایست بر متغیرهای تعاملات درون کلاس و جهت گیری هدف دانش آموزان مداخلاتی انجام شود تا از این رهیافت، میزان سرزندگی تحصیلی دانش آموزان افزایش یابد.

Keywords:

سرزندگی تحصیلی , تعامل معلم-دانش آموز , جهت گیری هدف