تاثیر یادگیری مشارکتی بر اساس مدل «جیگ ساو» بر پیشرفت تحصیلی و درگیری تحصیلی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر یادگیری مشارکتی بر اساس مدل «جیگ ساو» بر پیشرفت تحصیلی و درگیری تحصیلی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی بود. درواقع مسئله پژوهش حاضر کاربرد یادگیری مشارکتی و بررسی تاثیر آن بر دو متغیر پیشرفت و درگیری تحصیلی با تمرکز بر مدل «جیگ ساو» بود. روش پژوهش با توجه به ماهیت و اهداف پژوهش، نیمه آزمایشی، با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری، شامل دختران پایه ششم ابتدایی شهر تهران در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بودند. از این جامعه، با روش نمونهگیری در دسترس یک مدرسه دخترانه انتخاب و در یکی از کلاس ها روش یادگیری مشارکتی بر اساس مدل «جیگ ساو» در درس ریاضی پایه ششم ابتدایی اجرا و در یکی از کلاس ها روش سنتی اجرا شد. گروه آزمایش به مدت سه هفته در ۱۰ جلسه ۴۵ دقیقهای بر اساس روش مشارکتی آموزش دیدند. برای اندازه گیری میزان درگیری تحصیلی در این پژوهش از پرسشنامه درگیری تحصیلی (Rio, ۲۰۱۳) استفاده شد. برای پیشرفت تحصیلی عملکرد دانش آموزان در یکی از مقیاس های خیلی خوب، خوب، قابل قبول و نیاز به تلاش به عنوان ملاک پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته شد. نتایج تحلیل کوواریانس بین گروهی تک متغیری برای مقایسه پیشرفت تحصیلی و درگیری تحصیلی، در بین گروه های آزمایش و گواه، نشان می دهد که تفاوت معنی داری بین نمرات پیشرفت تحصیلی و درگیری تحصیلی در دو گروه آزمایش و گواه با تعدیل اثر پیش آزمون وجود دارد. همچنین اندازه اثر نشان می دهد حدود ۲۴ درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی و ۳۲ درصد از درگیری تحصیلی، توسط آموزش به شیوه مشارکتی تبیین می شود. در نتیجه می توان برای ارتقای پیشرفت تحصیلی و درگیری تحصیلی از یادگیری مشارکتی با تمرکز بر روش «جیگ ساو» استفاده کرد.

Keywords:

پیشرفت تحصیلی , درگیری تحصیلی , یادگیری مشارکتی