رابطه تحمل ابهام با خطرپذیری و سازگاری

هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه تحمل ابهام وخطرپذیری باسازگاری در دانش آموزان متوسطه نظری قزوین بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی دانش آموزان دختر و پسر متوسطه اول در سالتحصیلی ۱۳۹۷-۱۳۹۸ در شهر قزوین که تعداد آنها در سال ۱۳۹۸ حدود ۱۲۷۲۳ نفر بود. حجم نمونه بر روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای ۳۰۰ دانش آموز تعیین شد. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه تحمل ابهام توسط مک لین (۲۰۰۵)، پرسشنامه رفتارهای پر خطر، زاده محمدی و همکاران (۱۳۹۰) و پرسشنامه سازگاری بل (۱۹۶۱) استفاده گردید. تجزیه وتحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره استفاده شد. یافته های حاصل از تجزیه وتحلیل اطلاعات نشان داد تحمل ابهام با سازگاری دانش آموزان رابطه دارد و همچنین خطر پذیری با سازگاری دانش آموزان رابطه دارد و متغیرهای تحمل ابهام و خطر پذیری توانستند سازگاری را پیش بینی کنند. نهایتا با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت با شناسایی انواع خطر پذیری و تحمل ابهام می توان میزان سازگاری آنان را بهبود بخشید.

Keywords:

تحمل ابهام , خطر پذیری , سازگاری