اثربخشی آموزش تعامل والد-کودک بر بهزیستی روان شناختی دانش آموزان

با توجه به اهمیت جایگاه تعاملات والد- کودک بر مشکلات رفتاری، سلامت روانی و بهزیستی روان شناختی کودکان، به مداخلات مبتنی بر بهبود روابط والد-کودک توجه ویژه ای شده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش تعامل والد-کودک بر بهزیستی روان شناختی دانش آموزان انجام شد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون–پیگیری با گروه گواه بود. جامعه ی آماری پژوهش شامل دانش آموزان ۷ ساله و مادران آنها در شهر اصفهان در سال ۱۴۰۱ بود. ۴۶ نفر از مادران و کودکان با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی و مساوی در دو گروه آزمایش و گروه گواه، جای داده شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس بهزیستی روان شناختی کودکان (عابد و همکاران،۲۰۱۶) بود که در گروه کودکان اجرا شد. ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای مداخله تعامل موثر والد-کودک (بهرامی و همکاران،۱۴۰۰) نیز برای مادران ارائه شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد که نمرات بهزیستی روان شناختی گروه آزمایش و کنترل در مرحله پیش آزمون تفاوت چندانی نداشت، اما پس از مداخله، نمرات گروه آزمایش در پس آزمون به طور معناداری افزایش یافت و در پیگیری ۶۰ روزه نیز همچنان تداوم داشت. بنابر یافته های حاصل از این پژوهش می توان گفت که آموزش تعامل والد-کودک می تواند نقش مهمی در بهزیستی روان شناختی دانش آموزان داشته باشد.

Keywords:

بهزیستی روان شناختی , تعامل والد-کودک , دانش آموزان